நற்றிணை 1/063
63. தொடர்பும் பசலையும்!
- பாடியவர் : உலோச்சனார்.
- திணை : நெய்தல்.
- துறை : அலர் அச்சத்தால் தோழி சிறைப்புறமாகச் செறிப்பு அறிவுறீ இயது.
[(து–வி.) தலைவன் சிறைப்புத்தானாகத் தோழி தனக்குத் தானே சொல்விக் கொள்வாளாய், அவனும் கேட்டுத் தெளிவுற்றுத் தலைவியை விரைந்து வரைந்து கொள்ளற்கு முனையுமாறு இவ்வாறு உரைக்கின்றாள்.]
உரவுக்கடல் உழந்த பெருவலைப் பரதவர்
மிகுமீன் உணக்கிய புதுமணல் ஆங்கண்
கல்லென் சேரிப் புலவற் புன்னை
விழவுநாறு விளங்கிணர் அவிழ்ந்துடன் கமழும்
அழுங்கல் ஊரோ அறன் இன்று; அதனால்
5
அறன்இல் அன்னை அருங்கடிப் படுப்பப்
பசலை ஆகி விளிவது கொல்லோ?
புள்ளுற ஓசிந்த பூமயங்கு அள்ளல்
கழிச்சுரம் நிவக்கும் இருஞ்சிறை இவுளித்
திரைதரு புணரியின் கழூஉம்
10
மலிதிரைச் சேர்ப்பனொடு அமைந்தநம் தொடர்பே?
பெருவலையினைக் கொண்டோராக, வலியுடைய கடலிடத்தே சென்று வருந்தியவரான பரதவர்கள், மிகுதியான மீன்வேட்டத்தோடு சேரிக்குத் திரும்புவார்கள். அம்மிகுதியான மீன்களை உணக்கியபடியே நாம் காத்திருக்கும் புதுமணற்பாங்கான அவ்விடத்தே, கல்லென்னும் ஆரவாரத்தையுடைய நம் சேரியை அடுத்திருக்கும் புலவுநாற்றத்ததான புன்னை மரமும் நிற்கும். அதனின்றும், விழவுக்குரிய நறுமணம் பெற்று விளங்கும் பூங்கொத்துக்கள் ஒருசேர இதழவிழ்ந்து மணம் கமழ்ந்துகொண்டிருக்கும். ஆயின், அலருரை ஆரவாரத்தைக் கொண்ட நம் ஊரோ, பெரிதும் அறனற்றதாயிற்று. அதனாலே—
புட்கள்வந்து அமரவும், அதனால் ஒடிந்த பூக்கள் உதிர்ந்து கலந்திருக்கும் சேற்றினையுடைய கழிப்பாங்கான இடத்தின் மீதாக ஓடிவரும் பெரிய வார்ப்பிணிப்பையுடைய திரைகள், அலைகள் கொண்டுதரும் கடல் நீராலே கழுவப்படும் தன்மையினையுடைய, அலைமிகுந்த கடல் நாட்டானோடு அமைந்த நம் தொடர்புதானும், அறநினைவு இல்லாதே போயின. அன்னையானவள் கடத்தற்கரிய காவலுள் படுத்துதலினாவே, பாலைநோயினைப் பற்றும்படியாகச் செய்து, இறந்துபோதலைத்தான் கொண்டுவிடும் போலும்!
கருத்து : 'தலைவியின் துயரைத் தீர்ப்பதற்கு, அவளை மணந்து கொள்ளுதலே செயத்தக்கது என்பதாம்.
சொற்பொருள் : உரவு – வலிமை. புலவல் – புலால் நாற்றம். இது கடற்புட்கள் அமர்ந்து புவாலைத் தின்று போதவால் வந்தது. விழவு நாற்றம் – புதுமணப் பொலிவு. கடி – காவல். அள்ளல் – சேறு. இவுனி - குதிரை. புணரி – கடல்.
விளக்கம் : 'உரவுக் கடல் உழந்த பெருவலைப் பரதவர்' தலைவியின் தமராகவே, அவர் அறியின் தலைவற்குப் பெரிதும் 'ஏதமாம் என்பதனைக் கூறினளாம். உனர் அறனின்று, ஆயது, களவுமணமும் அறனொடு பட்டதென்னும் மரபினை நினையாதாய்ப் பழித்துரை பேசி ஆரவாரித்தலால், 'அறனில் அன்னை' என்றது, தலைவனைப் பிரிதலால் தலைவி இறந்துபடுவாள் என்பதனை அறிந்தும், தன் குடும்பப் பெருமை நோக்கி அவளைக் காவற்படுத்தியதனால்.
உள்ளுதை : 'கழியது கருஞ்சேற்று வழியே செல்லும் குதிரைகள்மேற் படிகின்ற சேற்றினை, அவைதரு கடல்நீர் சழுவிச் செல்லும் சேர்ப்பன்' என்றது, 'அவன் உறவினாலே தலைவிபால் வந்துற்ற பழியினை, அவனை வரைத்து கோடலின் மூலமாசு அவணே தீர்த்தல் வேண்டும்' என்பதாம்.
இறைச்சி : 'மிகுமீன் உணக்குதலால் எழுகின்ற புலவு நாற்றத்தைப் புன்னையின் புதுமலரிடத்திலிருந்து எழுகின்ற புதுமணம் போக்கும்' என்றது. களவுறவினாலே ஏற்பட்ட அலரினைத் தலைவனோடு நிகழ்வதான ஊரறி மணவிழாவின் வருகையானது போக்கி, நல்லதோர் இல்லற வாழ்விலே அவர்களை இணைக்கும் என்பதாம். இதனால், வரைந்துவரின் தமர் மறாது உடன்படுதலையும் குறிப்பாகக் கூறினளாம்.