உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

நற்றிணை 1/173

விக்கிமூலம் இலிருந்து

173. யான் கேட்பேன்!

பாடியவர் : ......
திணை : குறிஞ்சி.
துறை : (1) தோழி தலைவிக்கு உரைப்பாளாய்ச் சிறைப்புறமாகச் சொல்லியது. (2) வெறி அச்சுறீஇத் தோழி அறத்தொடு நிலைபயப்பித்த தூஉம் ஆம்.

[(து–வி.) சிறைப்புறமாக வந்து நிற்கும் தலைவன் கேட்டுத் தலைவியை வரைந்து கோடற்கு முற்படுமாறு, தலைவிக்குச் சொல்வாள்போலத் தோழி சொல்வதாக அமைந்த செய்யுள் இதுவாகும். (2) அன்னை வெறியாடற்கு ஏற்பாடு செய்தனள் எனக்கூறித் தலைவியை அச்சப்படுத்தி அறத்தொடு நிற்குமாறு அவட்குத் தோழி கூறுவதும் ஆம்.]

சுனைப்பூக் குற்றும் தொடலை தைஇயும்
மலைச்செங் காந்தட் கண்ணி தந்தும்
தன்வழிப் படூஉம் நம்நயந் தருளி
வெறிஎன உணர்ந்த அரிய அன்னையைக்
கண்ணினும் கனவினும் காட்டி' இந்நோய் 5
என்னினும் வாராது மணியின் தோன்றும்
அம்மலை கிழவோன் செய்தனன் இது' எனின்
படுவண்டு ஆர்க்கும் பைந்தார் மார்பின்
நெடுவேட்கு ஏதம் உடைத்தோ?
தொடியோய்! கூறுமதி வினவுவல் யானே? 10

தொடியுடையாய்! நின்னை யொன்று வினவுவேன்? அதனைக் கேட்பாயாக; சுனையிடத்துள்ள மலர்களைப் பறித்து அவைகளை மாலையாகத் தொடுத்தும், மலையிடத்துள்ள செங்காந்தளின் பூக்களைக் கொய்து சூடுங்கண்ணியாகக் கட்டியும், சார்த்தி யாம் குன்றக் குமரனை வழிபடுவோம். தன்னை வழிபாடு செய்கின்ற நம்பால், அவன் அருள்கொள்ளளலும் கூடும். நம் நோயைப்பற்றிய உண்மையைக் கண்ணெதிரேயும், கனவிடையேயும் வெறியயர்தலால் நோய்தீரும் எனக் கருதிய அன்னையும் அறியுமாறு அவன் காட்டலும் கூடும். 'இந்நோய் என்னால் ஒருபோதும் நின்மகட்கு வாராது; நீலமணியினைப் போலத் தோன்றும் அந்த மலைக்கு உரியோனாகிய இளையோன் தான் இதனை நும்மகட்குச் செய்தனன்' என்று, அவன் சொன்னாலும் சொல்வான். பொருந்திய வண்டுகள் ஆரவாரிக்கும் பசிய மாலையணிந்தோனாகிய நெடிய முருகவேளுக்கு அதனாலே ஒரு குற்றம் உண்டாகுமோ? அதனை ஆராய்ந்து எனக்குக் கூறுவாயாக.

கருத்து : 'இனிக் களவுறவு வாயாதாகலின், அன்னைக்கு உண்மையை உரைத்துவிடுக' என்பதாம். இதனைக் கேட்கும் தலைவன், அன்னைக்கு உரைக்கும் முன்பாகத் தானே தலைவியை வரைந்து மணந்து கோடற்கு முற்படுவான் என்பதுமாம்.

சொற்பொருள் : தொடலை – தழை கலந்த மாலை. நீலப் பூக்களோடு பசுந்தழையிட்டுக் கட்டிய மாலையினை முருக வேளுக்கு உடையாக உடுத்தும், செங்காந்தட் கண்ணியைச் சூட்டியும் குறமகளிர் வழிபாடு செய்வர். நெடுவேள் – முருகன்.

விளக்கம் : தொடலை தைஇயும், கண்ணி தந்தும் வழிபடுவர் என்பதனால், முருகனைக் குறிக்கும் உருவச் சிலையைக் குன்றவர் அமைத்து வழிபட்டனர் என்பதும் காணப்படும். அன்றி, வேற்படையையே முருகாகக்கொண்டு நாற்றிவைத்து வழிபாடு நிகழ்த்துவர் எனலும் பொருந்தும். 'நெடுவேட்கு ஏதம் உடைத்தோ?' என்றது, அவனுக்கு ஏதமின்று; நமக்கே ஏதம் வரும் என்பதாம். இவற்றால், தலைவி, இற்செறிக்கப் படுவாளென்பதைத் தலைவன் உணர்ந்து, அவளை மணந்தாலன்றிக் கூடுதற்கு இயலாதெனவும் கருதி, விரைந்து மணந்து கோடலிலே கருத்தைச் செலுத்துவான் என்பதாம்.

இறைச்சி : நம்மைக் கைவிட்டு மறந்த கொடியோனின் மலையாயிருந்தும், அதன்பால் நீலமணிபோல அழகு தோற்றுவது என்னையோ என்பாள், 'மணியின் தோன்றும் அம்மலை கிழவோன்' என்றனள் என்று கொள்ளுக.

"https://ta.wikisource.org/w/index.php?title=நற்றிணை_1/173&oldid=1731811" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது