நீ: கம்பர் கூறினது முற்றிலும் உண்மை! காட்டில் உலாவும் புலியும் கைலையில் உலவும் ஈசனும் கோர்ட் விவகாரத்திலே உனக்கு உதவி செய்ய முடியாது.
இரா: வேள்வி செய்யும் முனிவர்கள், இரக்கம் கொள்ளவில்லை என்பதைக் கூறினேனே.
நீதி: ஆமாம் கம்பரே! குறித்துக்கொள்ளும் சரி, இராவணரே! வேறு உண்டோ?
இரா: ஏராளமாக! தாங்கள், எதற்குக் கட்டுப்பட்டவர்?
நீதி: நீதிக்கு!
இரா: மண்டோதரி, இதுசமயம் இங்கு நின்று கதறினால்....
நீதி: நீதிநெறியினின்றும் நான் அப்போதும் தவறமுடியாது.
இரா: அவளுடைய கண்ணீரைக் கண்டும்......
நீதி: கண்ணீருக்காகக் கடமையினின்றும் தவறமாட்டேன்.
இரா: அப்படியானால், கடமை பெரிதா, இரக்கம் பெரிதா?
நீதி: சிக்கல் நிறைந்த கேள்வி........
இரா: சிக்கல் நிறைந்ததுதான், ஆனால் பலருக்கும் இந்தப் பிரச்னை வந்தே தீரும். கடமையின்படிதானே நீர் நடந்தாக வேண்டும்.
நீதி: ஆமாம்!
இரா: கடமையை நிறைவேற்றுகையிலே, அச்சம், தயை, தாட்சணியம், எதுவும் குறுக்கிடக் கூடாது. ஆக, அறமன்றத்திலே நீர் வீற்றிருக்கும்போதெல்லாம் அரக்கர்தானே!
நீதி: கம்பரே ! குறித்துக்கொள்ளும்!
க: உயர்ந்த இலட்சியத்துக்காக உழைக்கிறவர்கள், இரக்கம் என்பதை இலட்சியப்படுத்தாதது குற்றமல்ல!
இரா: ஆம்! ஆனால், எது உயர்ந்த இலட்சயம், எது குறைந்தது என்பது, அவரவர்களின், சொந்த அபிப்பிராயம், அந்த அபிப்பிராயத்தை உருவாக்குவது அவரவர்களின் தொழில், வாழ்க்கைமுறை ஜீவியத்திலே அவர்களுக்கென்று ஏற்பட்டுவிடும் குறிக்கோள் இவற்றைப் பொறுத்தது.
நீதி: சரி ! வேறு உண்டோ?
114
