பக்கம்:அண்ணாவின் நாடகங்கள்.pdf/127

[விசாலமான அறை—அறைச் சுவர்களில் காந்தி, நேரு, பட்டேல் ஆகியோரின் உருவப்படங்கள் மிகப் பெரிய அளவில் மாட்டப்பட்டிருக்கின்றன. காங்கிரஸ் எம். எல். ஏ. ஜம்புலிங்கம் தூய கதருடையில் தோற்றமளிக்கிறார். சோபாவில் சாய்ந்தபடியிருக்கிறார். எதிரில் அன்று வந்த தினசரிகள் பிரிப்பவரின்றி வைத்தபடியே உள்ளன. 'வந்தே மாதரம்' என்று கூறிக்கொண்டே உள்ளே வந்த காங்கிரஸ் பிரசாரகர் பீரங்கி பீமராவ் நாயுடுவை வரவேற்கிறார்.]

ஜ: வா, தம்பீ, வா. ஏது இவ்வளவு நேரத்தோடே, இவ்வளவு தூரம்?

பீ: எல்லாம் உங்களைப் பார்த்துப் போகத்தான்.

ஜ: நல்லா பாரு, தம்பீ—நிக்கிறியே, உக்காரு.

[பீமராவ் உட்காருகிறார்]

பீ: நாட்டிலே, காங்கிரஸ்காரன் என்று சொல்லிக்கொண்டு வெளியில் வரமுடியவில்லை. அப்படி செய்துவிட்டார்கள், இல்லாததையும், பொல்லாததையும் பேசி, காங்கிரஸ் என்றாலே கசக்கிறமாதிரி பண்ணிவிட்டார்கள். காங்கிரஸ் என்றாலே வெறுக்கும்படி, மக்களை மாற்றிவிட்டார்கள்! திராவிடத்தான்களுடைய கொட்டம் வளர்ந்துகொண்டே போய்விட்டது. அவன்களை அடக்கலேன்னா, காங்கிரஸ் இனி செத்துப்போய் விட்டதென்றே வைத்துக்கொள்ளவேண்டியதுதான்.

ஜ: சரி, தம்பீ! இப்ப அதுக்கு என்ன செய்யவேணும் சொல்லு.

[ஜம்புலிங்கத்தின் அலட்சியம் அவனுக்குக் கோபத்தையூட்டுகிறது.]

பீ: இவ்வளவு விளக்கமாக நான் நிலைமையை எடுத்துக் காட்டின பிறகும், எதிர்காலம் எவ்வளவு இடர் உள்ளதாக இருக்கும் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டிய பிறகும்...

ஜ: தம்பீ! பதறாம பேசு. நீ சொன்னது உண்மை—எழுத்துக்கு எழுத்து உண்மை, நான் அதைப் புரிந்துகொள்ளவில்லையா என்ன! நல்லா புரியுது. நான் இப்ப உன்னை கேட்பது என்னான்னா, இப்ப என்ன செய்யவேணும்ன்னுதான்.

124