நம்மாழ்வார. 67
என்று காத்து நிற்கையில் அவன் வரவில்லையாம். பல சமயங்களில் வருவதுபோலக் காட்டி வாரா தொழிந்தானாம்.
“``தாமரைக் கண்ணா! ஓ! தனியேன் தனி ஆளா! ஓ! தாமரைக் கையா! ஒ! உன்னை என்று கொல்``
சார்வதுவே! (நாலா 2799)
இனி அவனைக் காணவேண்டும் என்ற ஆர்வமும் எல்லையற்றுச் செல்கையால் பிறர் கண்டு ஐயோ! பாவம் என்று கூறத் தக்க நிலையும் ஏற்படுகிறதாம்.
‘``கங்குலும் பகலும் கண்துயில் அறியாள் கண்ண நீர் கைகளால் இறைக்கும்``
எங்ஙனே தரிக்கேன் உன்னைவிட்டு என்னும்
இருநிலம் கைதுழா இருக்கும் செங்கயல் பாய் நீர்த் திருவரங்கத்தாய்!
இவள் திறந்து என் செய்கின்றாயோ?
(நாலா 2755)
அழும்; தொழும்; ஆவி அனல் எவ்வுயிர்க்கும்
அஞ்சன வண்ணனே! என்னும்
எழுந்து, மேல் நோக்கி, இமைப்பிலன் இருக்கும்,
எங்கனே நோக்குகேன்? என்னும்’
(நாலா: 2762) ‘ஆறா அன்பில் அடியேன் உன் அடிசேர் வண்ணம்
. அருளாயே’
(நாலா. 2734)
