706 ஒளிச்சிதறல்
706 ஒளிச்சிதறல் நுண்ணலைக் கோட்ட விளைவு. ஒலிமற்றும் செவ்வக வட்டவடிவ இடைவெளிகளில் கண்ட ஒளிக் கோட்ட விளைவு ஒலி மற்றும் நுண்ணலைகளுக்கும் பொருந்தும். வட்டவடிவமுள்ள ஒரு ரேடியோ ஒலி பெருக்கி கோட்ட விளைவுப் படிவங்களை ஏற் படுத்தும்.அப்படிவம் ஒலி பெருக்கியின் விட்டத்தை யும் அது ஏற்படுத்தும் ஒலியின் அதிர்வெண்ணையும் பொறுத்திருக்கும். இதனால் திறந்த வெளியிலோ ஓர் அறையிலோ ஒலியின் பண்பு வெவ்வேறு புள்ளிகளில் வெவ்வேறு விதமாக இருக்கும். மற்றொரு எடுத்துக்காட்டு, பரவளைவு எதிரொலிப்பு மூலம் நுண்ணலை பரவுதலைக் தெரியும். கவனித்தால் கோட்ட நுண்ணலையின் அலைநீளத்திற்கேற்பக் விளைவுப் படிவங்கள் மாறும். ஒளி அலைகளைப் போலல்லாமல், ஒலி மற்றும் நுண்ணலைக் கோட்ட விளைவுப் படிவங்கள், செவ்வக களல்லாமல் போலார் வரையப்படுகின்றன. ஒளிச்சிதறல் ஆயப்புள்ளி ஆயப்புள்ளிகள் வைத்து சீ. இராஜன் ஒளிக்கதிர் பாயாத நிலையில் காற்றில் மிதக்கும் நுண்துகள்களைக் காண இயல்வதில்லை. ஒளிக் கதிரைத் தடுத்துச் சிதறச் செய்யத் துகள்கள் இல்லாத இடத்தில் பாய்ந்து செல்லும் ஒளிக்கதிரைக் காண முடிவதில்லை. டிண்டால் விளைவு. ஒளியானது அலை நீளத்தில் மாற்றம் எதுவும் அடையாமல் ஒரு துகளில் மோதித் திரும்புதலே ஒளிச் சிதறல் (scattering of light) எனப் படும். துகள்கள் அளவில் பெரியனவாக இருந்தால் ஒளிச் சிதறலும் அதிகமாக இருக்கும். காய்ச்சி வடித்த தூய நீர் வழியோ படிக மூலக்கூறுகளின் கரைசல் வழியோ பாய்ந்து செல்லும் மெலிந்த ஒளிக்கற்றை, நடைமுறையில் எதிர்ப்படும் நுண் துகள்களால் சிதறி விடுவதில்லை. நீர் அல்லது படிகக் கரைசலில் ஒளி பாய்ந்து செல்லும் திசைக்கு நேர் கோணத்திலிருந்து பார்க்கும்போது அவ்வொளியைக் கண்கள் காண்பதுமில்லை. அத்தகைய நீர்மங்களை ஒளித்தெளிவு (optically clear) கொண்டவை எனக் ஒளிக் கற்றை கூறலாம். ஆனாலும், (100× 102 மீட்டர்) குறுக்களவு கொண்ட பெருந் துகள்களைக் கொண்டுள்ள கூ கூழ்மக் கரைசலூடே செல்லும்போது ஒளிக் கற்றை மோதிச் சிதறுவது நன்கு புலனாகிறது. ஒளிக்கற்றை செல்லும் திசைக்கு நேர்கோணத்திலிருந்து அந்தக் கரைசலைப் பார்த் தால் ஒரு கூம்பு வடிவ ஒளி தெளிவாகக் காட்சி தருகிறது. படிகக் கரைசலுக்கும், கூழ்மக் கரை சலுக்கும் ஒளிப் பொறுத்துக் காணும் பண்பைப் 100 nm இந்த வேறுபாட்டை 1868 இல் டிண்டால் என்பார் விளக்கினார். எனவே இந்நிகழ்வு டிண்டால் விளைவு எனப்படுகிறது. ஒளிச் சிதறலும் மீநுண்ணோக்கியும். ஒளிச்சிதறலை அடியாகக் கொண்டு நுண் துகள்களைக் காணும் முறையினை, இன்று எளிய நுண்ணோக்கிக் கருவி களால் காண இயலாதவாறு அளவில் மிகச் சிறிதாக இருக்கும் துகள்களையும் காண்பதற்கெனப் படைக்கப் பட்டுள்ள மீநுண்நோக்கிகளில் (ultra micros- copes) பயன்படுத்தி வருகின்றனர். ஒளிக்கற்றை செல்லும் திசைக்கு நேர் கோணத்தில் இருந்தவாறு பார்த்தால் சிதறுண்டு வரும் ஒளியினைக் கொண்டு அத்துகளை எளிதில் னங்கண்டு கொள்ளலாம் ஒளிச்சிதறலும் நீலவானமும். புகை மண்டலம் போன்று, துகள்கள் செறிந்துள்ள பாதை வழி ஒளி பாய்ந்து செல்லும்போது ஒளியின் ஒரு பகுதி பட்டு மீள்வதாலும் (reflection) புகுந்து விலகுவதாலும் (refraction) எல்லாத் திசையிலும் ஒளி சிதறுண்டு செல்கின்றன. வளிமத்தின் மூலக்கூறுகள், ஒளியலை நீளத்தினும் நுண்ணியவாக உள்ள நிலையில், ஓரளவு ஒளியைச் சிதறச் செய்கின்றன. ஒளிச்சிதறலின் அளவு ஒளிப்பாதையிலுள்ள துகள்களின் எண்ணிக் கையையும், ஒளியின் அலை நீளத்தையும் பொறுத்து அமைகிறது. ஊதா அல்லது புற ஊதா போன்று குறைந்த நீளம் கொண்டுள்ள ஒளிகள் சிவப்பு, அல்லது அகச்சிவப்புப் போன்ற அதிக அலை நீளம் கொண்ட ஒளிகளை விட மிகுதியான அளவில் சிதறு கின்றன. இதன் விளைவாகப் பொருள்கள் கண் ணுக்குத் தோன்றா வகையில் மூடு பனி நிறைந்துள்ள பகுதிகளில் அகச்சிவப்பு உணர்வு கொண்ட ஒளிப் படத் தட்டினைக் (infrared sensitive film) கொண்டு படம் எடுக்க முடியும். நீலவானக் காட்சிக்கு ஒளிச் சிதறல் கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் டிண்டால் முதன் முதலில் விளக்கம் கூறினாலும், 1871 இல் வார்டு ராலே என்பவரே கணித அடிப்படையில் ஒளி அதிர்வெண் துகள்களின் எண்ணிக்கை, ஒளி விலக்க எண் போன்ற கூறுகளைத் தொடர்பு படுத்தி விளக்கமளித்தார். அதனால் இந்நிகழ்வு ராலேஒளிச் சிதறல் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. பொதுவாக ஒளிச்சிதறலோடு ஒளி முனைவாக்கமும் வெவ்வேறு அளவில் நிகழ்தலை நீலவானம் காட்டுகிறது. ஒளிச்சிதறல் r³ பற்றிய ராலே சமன்பாடு வருமாறு: r" 1 (0)/I, = +dat v' (1 + cos^8/(n-1)') பின் இங்கு 1 (8) ஒரு அலைநீளம் கொண்ட படு கதிரிலிருந்து சிதறிவரும் ஒளியின் செறிவாகும்.1. என்பது I தொலைவில் உள்ள சிதறல் ஒளியின் செறிவு. d என்பது ஒளியைச் சிதறச் செய்யும் துகள் களின் எண்ணிக்கை . என்பது படுகதிரினைத்
