புகையிலையின் மகிமை 43 மறுநாள் மூவரும் தேவர்கள் கூடியுள்ள அவைக்கு வந்தனர். சிவபெருமானிடம் கொடுத்த வில்வத்தைக் கங்கையின் அலை அடித்துச் சென்று விட்டது. திருமாலிடம் கொடுத்த திருத்துழாயைப் பாற்கடலின் அலை கொண்டுபோய்விட்டது. நான் முகன் தன்னிடம் .ெ கா டு த் த பு ைக யி லே ைய ந | ம க ளி ட ம் கொடுத்து வைத்திருந்ததால் அது கெட்டுப்போகாமல் பாதுகாப்பாக இருந்தது. தேவர்கள் அம்மூவரையும் நோக்கி 'நேற்று நாங்கள் கொடுத்த பத்திரங்களைக் கொண்டுவந்தீர்களா?" என்று கேட்க, சிவபெருமானும் திருமாலும் ஒருவரையொருவர் நோக்கி ஒன்றும் கூற இயலாது விழித்தனர்; என்ன மறுமொழி கூறுவது எனத் தெரியாது மயங்கி நின்றனர். நான்முகனுக்கோ மகிழ்ச்சி தாங்கமுடியவில்லை. தன் துணைவியிடம் .ெ கா டு த் து வைத்திருந்த புகையிலையை வாங்கித் தேவர்கள் முன் வைத்து, "மற்றவர்கள் பத்திரங்கள் போயின; என்னுடையது போகையிலை” என்று கூறிஞர். அவர் வாயிலிருந்து புகையிலையின் மரூஉவாகிய போகையிலை என்ற பெயர் தோன்றியது. நான்முகனிடமிருந்து நழுவாமல் அவருக்கு உரியதாகிவிட்டதால், அன்றுமுதல் அதற்கு பிரம்ம ப த் தி ர ம் என்ற மற்ருெரு பெயரும் வழங்கலாயிற்று. நான்முகனும் தான் கூறிய வழக்கில் வெற்றி பெற்ருர்; ஏனைய இருவரும் தத்தம் வழக்கை இழந்து விட்டனர். புகையிலை 'கச்சாப்பொருளாக இருக்கும்போதே அதன் பெருமையை அளவிட்டுக் கூறமுடியாது. அது, எல்லார்க்கும் மாலாய் இசைத்து பசந்தோங்கிப் பல்லா யிரவடிவம் பாரித்து
