காய அரிபுநாயக வசனம். து, ஜாஹிது அகுமது அவர்களைக்கண்டு ஸலாம் சொன்ஞர், அத்த ஸலாத் திற்கு அவர்கள் பிரதி சொல்லிவிட்டு, மு நம் மலரச் சிரித்தார்கள். அதை பார்த்து “நாயகமே, தாங்கள் சந்தோஷக் குறியுடன் சிரித்தகாரணம் என்ன?” என்று விாையனார். அதற்கு ஜாஹிது அகுமது அவர்கள அவரைநோக்கி "நூன் கிரித்தது வேது ஒன்றைப்பற்றியும்! அள் இன்று சில்கால் ஆரிப்ன் சையிது அகுமதல் க பிற உடைய சமுகத்தில் அவர்களைக் கண்ணாரப்பார்த்துன் கொண்டு உட்காந்து இருந்தேன். அவர்களைப் பார்த் கொண்டிருந்த என்பார்ளை என்னைப் பிரக்னை தப்பச் செய்தது. என்ன நான் மறந்துவிட்டேன். தவர்களுக்கு அல்லாருத் தவூனா திகொடுத்த சுல்தானுல் ஆரிபீன் என்லும் பட்டத்தை நான் தலைதாழ்த்திப் பொருந்தினேன். அல்ல மீது சத்தியமாக அவர்கள் ஆலத் திற்கு குத்பும், ஆரிபீன் களுக்கு சுல்தானும்,வாஸிலீன் களுக்குத் தாழம் ஆ வர்கள். இதை பற்றிய ஆகந்த மகிழ்ச்சியே வக்ைகுச் கி மீப்பு உண்டாக்கிற்று” என்று பிரதி சுறினார்கள். இதைக்கேட்ட ரசா மறுபடியும் மூவர்களைநோக்கில் “கன்ஜ பல் ஆரிபீனே, அவ்வித மகத்ாலம் உள்ளவர் யா ருடைய மகளுர்? அவருடையவறுகள் யாவை?" என்று கேட்டார் "ஜாஹிது அகுமது ஈவே, அவர்கள்: சுல்தானுல் ஆரிபீன் சுல்தான் சையிது அம்ல் கட்டி ஹு ஸைனுற் றடாஇ மிபனு அபுல் ஹஸன் அலி புனு சையிது “ஹ்யா மஷூக்குல்லா" என்று பிரதிகமி, பின்னும் சொல்கின் ஓர்கன ாேசாவே, அந்த சையிது சுருழதுல் கபீறு அவர்களின் மசிண்டியிற் சிலவற்றைச் சொஸின்றேன். சேறும் ஒரு என் தனக்கு உண்டான எவ்வித ஹாஜத் தையும் நிறை வேற்றுதற்கு நாடி, அகுமதுல் கபீர் என்கின்ற காமத்து, வர்களின் காரணமதில்களுள் ஒன்றிரண்டைக்
