B ஆரிபுநாயக் வசனம். 29 து. அகுமதே, உன் படுக்கையில் நின்று எழுந்திரு எ னப் பெருந் தொனியோடு செயன்னார்கள். நாயகமவர்கள் தங்கள் சடையிடத்து இருந்து இள வாறுகூறவே, அங்கே இதரீசு டைய வீட்டில் பக்கத்தே தாய இருந்து புவியல் அழ மையத் தாய்க்கிடந்த அகுமது தூக்கர்நெளிந்து எழுந்திருப்பது போல உயிர்பெற்று இட்ட கப் மீனுடே பெழுந்து, தாயையராக்கிக் சில வர்த் னீதகள் சொல்லிவிட்டு வீட்டில் நின்று வெளிப்பட்டு, ரே, ரே நாயகமவர்களின் சபைக்குவர் அவர்களுக்கு அடிய ணிக் ந்து கைகட்டி ரின்றார். இறந்த சிறுவர் இட்ட கப னோ டு எழுந்துவத்து நிற்பதைக் கண்ட சபையார் எல்லாரும்௩ டுக்கமெய்தி, மிக வியம் டைத்தார்கள். நாங்குமவர்கள், யாதும் பேசாா இதுரிசை நோக்கி " தி! இதுரிசே, இறந்துபோன ம்முடைய மகள் உயிரோ டேன் எழுந்துவந்து நமக்கு முன்னே நிற்பதைப் பார்த்தி ரா' இனி வருந்தாதீர். உமறுமகளைக் கைபிடித்து அழைத் துக்கொண்டு மனைக்குப் போவீராக என்று கூறிக் கட் டள பிட்டார்கள். மகண மாளக்கொடுத்து மறுகிநின்ற இதுரீசு ஆாந்தாச்சாரியம் அடைந்து நாயநமவர்ளைப் பு கழ்ந்து பணிந்து, மகளை அழைத்துக்கொண்டு மனைக்குச் சென்றார். அப்போது மனையில் எல்லாகும் புதுமையில் திகைத் திருந்தார்கள். இதுரீசு தம் மனைவியை நோக்கி. இங்கே நி கழ்ந்த வரலாறு என்னி? என்று கேட்டார். மனை வி தம் மணவாளரை நோக்கி "நாயகீர், நம் புத்திரரைத் தாங்கள் கப னிட்டு வைத்தூரச் சென்றபின், நான் பக்கத்தே அழுது கொண்டிருந்தேன். அக்கேரத்தில் நமதுகாயகம் சல்தா னுல் ஆரிபீன் சையிது அகுமதுல் கபீறு றலியல்லாகு அன்கு அவர்களின் சிறப்பான இரண்டு கரங்களும்வந்து நம் மக னுடைய இரண்டுகன்னங்களையும் தொட்டன. தொட்ட
