உம்முல் சுருமத்து. உட்முல் கருாபாத்து இவ்வாரு அந்தங்கள் நிகழ்ச் தும் காவத்து, ஒருமனிதர் அவனச்சோதிக்கவேண்டும். என்று மார்பு ஒருநாள் அவளிடத்துவந்து பணிந்துநின்று “மகிமைபெற்ற அற்புதமாகாவேர நான் ஒரு எளியவன்.. இவ்வூர்க்கு அமிரா இருக்கவேண்டும் என்று என் மன்ம் ஜீ ருப்பமுறகின்றது. ஆதலால், நீர் •என்மன் எண்ணம் நி றைவேறும்படி என்னை அமீரா க்கிவிடவேண்டும்" என்று பிராக்ச் முறையிட்டார்.இதைக்கேட்ட உம்முல் கறாமாத விச் சற்று யாம் தக்களிழ்ந்திருந்த மில் கிரித்துக்கொ நிமிர்த்துாஷம்கேகிடாது சத்தங்குற்றி கொன்றை எடுத் தி ஒரு சாளைவு நிறபது, தனை அவர் சினைப்பாகப்பித் செருகிகிட்டு, அவரைப்பார்த்து ; இக்ஞரில் இரு-தீர். கெளியோடிள்ள காசுாவிர்கோய் என் உதநீர்வைருமா ஓம் அம்தேயேயிரும். மை அழைத்தால், நீர் அங்கிக்குத்து வரவேன்டும்” என்று கட்டன டேரி, ள்வரறே அவரிடம் வார்த்றைப்பாடு ளாங்க், கொண்டு அதமபிஜன், கள சட்டனைப்படி அ வர் ஊரைவிட்டுப்போய் மை தாடியில் தங்கியிருந்தார். அவர் அங்கேபோவம் தங்கின சற்றுகோத்சிற்கெல் ண்ம் அவ்வூர் அமிரு கட்ப மந்திரி பிரதானிகளும் சேன விரக்களும் குடிகளும் பெருக்குமுலாய்த் திரண்டு, முர சுமுவான விருதாளோடே பொக்கிஷங்களையும் எடுத் ஐக்கொண்டு அக்த மைதானத்துக்குப்போய், அற்சிருக் கும் அம்மனிதரை அடுத்து நின்று, தாங்கள்தாம். ஐங் என்னமீர் என்று அவ கையைத்தொடல் பைஅத்து க் கொடுத்தார்கள், கொடுநதபின் எல்லாரும் அம் மைதா னிலேயே கூடாரங்கள் இல்இத் தங்கிர அம்மனிதரைக் கு இரைமீன் ஏற்றி விருதுகள்பிடித்துப் பவனி சுற்றினார்கள். அப்போது அவரைக்கண்டவரெல்லாம் கைகொட்டு, தாக் கள் உங்கள் அரசர்என்று சொல்லி வாழ்த்தினார்கள். இச்சன்காரம் எங்கும் பிரமனாயிற்று.
