晏 இதிகாசக் கதாவாசகம், குட்டிய பின்னர் தவம்புரிய வனத்துக்கு வருக; உனக்குப் பிறக்கும் புத்திரனுக்கு அந்தணரிடம் பக்தியோடிருப்பது, யுத்தங்களிற் பிறரால் வெல்லற்கருமை, நுட்பமதி, அகிதிக ளிடம் அன்புடைமை, எழைகள்மீது இாக்கம், மிகுந்ததேக பலம், உலகத்தில் என்றும் பொன்ரு கபுகழ், குடிகளது அன் புடைமை, என்ற எட்டு வாங்களேயும் சந்தேன்; அரசே! உன் கருத்துப் பூர்க்கியாயிற்று; உனது காத்துக்குப் புறப் படுவாயாக" என்று கட்டளேயிட்டார். அாசன் முனிவரை வளங்கி மகிழ்ச்சிமீக்கூர்ந்து, விடைபெற்று, மனைவிகளுட்ன் தடோ வனத்தை விட்டகன்று கிரிவிாச சுகாத்தை அடைக் தான். பின்னர் பிருஹத்ாதன், தான் முன்மனேவிகளிருவர்க் குங்கூரிய வாக்கு இரண்டாகாதபடி அம்மாங்கனியை இாண் சக்கி, மனேவியரிருவர்க்கும் பப்பாதியாகக் கொடுத்தான். அவர்கள் அதனே வாங்கியுண்டனர். கனியுண்ட காாணமாக இருமங்கையரும் கருவுற்ருர்கள். முழுக்கனியைப் பப்பாதி ாப்பினர் துண்டமையால் அவர்கள் உதாத்தில் கர்ப்பமும், பதிபாதியாக வளரத்தொடங்கிற்று. அாசியரிருவரும் கர்ப் முதிர்த்து ஒருநாள் இாவில் ஒரு குழந்தை வடிவில் பாதி பதி தனித்தனியே பயங்தனர். இவ்வுற்பாக வடிவைக்கான அக் காப்மார்களிருவரும் மிகப்பயந்தனர். அாசன் இதனே! அறிந்து புதையற் பொருள் கிடைத்தும் மீண்டு அகன் இந்த வறியவன்போல் வருக்தி அக்குழந்தைகளே மதிலின் புத்து பிந்துவிடும்படி செய்தனன். நடு கிசியில் ஜ.ை பன்.அம் உடன்களேத் தின்அதிரியும் அாக்கியொருத்தி ம o پانویه புதுக் தி! வருகையில் பாதிபாதியாய்க்கிடக்கும் مون بنان
