250
சிரிப்பை விளையாடவிட்டவளாகவே தரி
சனம் .ெ கா டு த் து க் கொண்டிருக் கின்றாள் !...
பவளக்கொடி ஆனந்தக் கண்ணிரை ஆனந்தமாகத் துடைத்த வண்ணம், வண்ணச் சீரடி பதித்து, சங்கிதியின் கிலைப்படியை மிதிக்கிருள்; சுற்றிச் சூழ உற்று நோக்குகிருள்.
ஒருபுறம் செண்பகம் - மாணிக்கம் தம் பதியும், மறுபுறம் வைரம்-ராக்கம்மா இணையும் ஓடி வந்து கிற்கிறார்கள்.
பவளக்கொடி ே(கு துர கல த் து டன்) அக்கா ... பூரணி
பூரணி ே
அக்கா ...
காளி கோயிலின் உட்பிரகாரத்திலிருந்து பூரணி மாலையும் கழுத்துமாக, மஞ்சள் தாலி இகல் விதியாகச் சிரிக்க, நெற்றிப் பொட்டு வெல்லப்பட்ட கல்வினையாகச் சிலிர்க்க, வெளிப்படுகின்றாள் !...
(நாணத்தோடு) அத்தான் ! ... அத்தான் ! ...
முத்து, மணமாலை கம்பீரமான ஆண்மை யுடன் பளிச்சிட்டு மணத்திட, புரட்சிச் செயல் வீரனுகவும், சமுதாயச் சீர் திருத்தச் செம்மலாகவும் தோன்று கின்றான் !...
