உருவகத்தின் வரலாறு 353 نته نه تنها விரி என்றும், இவை தொக்கு வரும்பொழுது உவமைத் தொகை என்றும் சொல்லும் நிலை எழுந்தது ஆசிரியர் தொல்காப்பியனார் உவமஉருபுகள் மு. ப் பத் தான் றித் தொகைப்படுத்தி அவற்றுள் அடங்காதனவும் உண்டு என்று கூறிச்செல்கிறார். அதைக் காணும்பொழுது கவிதைக்கு உவமை. எவ்வளவு இன்றியமையாதது என்பது ஒருவாறு விளங்கும். "tল: உவம உருபுகளின் பயன் உiமித்தல் ஒன்றுமட்டுமே கவிஞனின் குறிக்கோளாக இருந்திருப்பின் இத்தனை உவம உருபுகள் வேண்டியதில்லை. ஆன்ால் உவமை கவிதையின் சிறந்த உறுப்புக்களுள் ஒன்றாக ஆகிவிட்டம்ைபின், இத்துணை உவம உருபுகள் கூறிய த்ெரீல்காப்பிய்னர் அவற்றை வகைப்படுத்தி வினை உவமைக்கு இவிைசிற்ந்தவ்ை என்று சில உருபுகளையும், பயன் உவமைக்கு என்று"சிலவற்றையும் அவ்வாறே ஏனைய மெய் உரு என்ற உவமைக்ட்கு என்று சிலவற்றையும் கூறியுள்ளார். அவ்வாறு பிரித்துக் கூறியதால், வெறும் ஒப்புமையை மட்டும் அவை, குறிக்கவில்ல்ை என்று அறிகிறோம் இந்த உருபுகள் ஒப்பும்ைபைச் சொல்லால் குறிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் தங்கள் எண்ணவூட்டுச் சக்தியாலும் குறிக்கின்றன போலும், ఇష్ణోుఖ్ ఖఖా, ఒమిణుల్ ఖిబ్ల్లో 357వ ఇ955 ஒன்று. பிரித்துக் கூற வேண்டிய இன்றியமையான ம இல்லையன்ேறா ? , 't. : :۰ .۹. . بانی گسفر : ; a \ :לי நிர்ண்டவில் இவ்வுவம உருபுகள் இல்லாமலே உவமை வழங்கிவித் மழ்ைல்ஸ்கை, பொன்கேணி, துடியிடை என்பன போன்ற்வை உவ்ழ்த்தொகைகள் எனப்பட்டன. இவற்றிலிருந்து ஆறிவேன்டுல்தொன்றுண்டு, இழித் கும் இயல்புண்டம் சொற்கள் "அனைத்தும், s புெப்iச் . சொற்களாகவேலுள்ளன. AeeMke eeeeeS MSAeeS MAAASAAAAASAAAA این امر به . . . . . த்ணித்துப் பெருஞ்ல்ட் இத்தொற்கள்'ஒல்லுரர் இயல்புக்கு ஆதிகுறியாக இருந்து வ்ந்திருக்கின்ற்ன. ஒவ்வொரு பொருள். iம் நீன்கு விள்க்கவேண்டின்ால், அதன் பண்பு நன்கு வெளியிடப்படல் "வேண்டும். . அந்தப் பண்பை விளக்க இதறொருெைசால்லை ஆட்சி' இதழ் ருக்கி - ဂ္ယီဒီး’ உதாரண ல்லுன்ன்ற விடுத்துக்கெர்ன்iேt"ஒருகின்"தன் பகைவன் மேன் சிமிறிேந்து பாயந்ததைக் கண்டு கூறுபவன் புவிபோலப் பாய்ந்த்ர்ன் எனறு கூறுகிறான். பர்ய்ந்த திலையினை விள்க்கவே புலி பயன்பட்டது. அதேபோல அழகிய வட்டவடிவ. மிர்ன்'முகம் தாமன்ரன்ய நினைவூட்டிற்று, தாமயூைஜ்ன
