220 ★ இல்லம்தோறும் இதயங்கள்
"மிஸ்டர் ஜெயராஜ். நான் அனுப்புன நோட்டீஸ் ஏன் வாங்கல?” ஜெயராஜுக்கும் பதில் பேசத் தெரிந்தது. ராமபத்திரனின் மாப்பிள்ளை அல்லவா?
"சட்டப்படி நீ அனுப்புன நோட்டீஸ் நான் வாங்க மறுத்துட்டேன். இனிமேல் நீ சட்டப்படி என்ன செய்யனுமோ அதைச் செய்."
வெங்கடேசன் இடைமறித்தான்:
"மிஸ்டர் ஜெயராஜ்! தபால்காரர் கொடுக்கிற எதையும் அது ஒங்க பெயர்ல வாரது வரைக்கும் வாங்க முடியாதுன்னு சொல்றது ஒரு குற்றம். இனிமேல் வருகிற தபால்களை போஸ்ட் ஆபிஸில் போயே வாங்க வேண்டிய திருக்கும். தபால்காரர் இனிமேல் இந்த வீட்டுக்கு வர மாட்டார். இனிமேல் தபால் உங்களுக்கு வராது. நீங்க கேர் ஆப் போஸ்ட் ஆபீஸ்-சீக்கிரம் கேர் ஆப் பிளாட் பாரமா ஆகப்போறிங்க."
"நீங்க யாரு?"
"ஐ அம் லாயர் வெங்கடேசன். இவர் என் கட்சிக் காரர்.” மணிமேகலை தன் வக்கீலை கையாட்டித் தடுத்தாள்.
"என் அறுபது பவுன் நகையை தரப்போறிங்களா இல்லியா..? ஏன் பேசமாட்டக்கிங்க? நான் வேண்டாத வளாய் ஆனபிறகு என் நகை எதுக்கு? என்னை விட்டுட்டு என் நகைகளை வச்சிருக்கது ஒங்களுக்கு வெட்கங்கெட்ட செயலாய் தெரியல?"
"நீதான் வெட்கங்கெட்டு.”
'கூத்து கோவிந்தன் குதித்தான்.
"யோவ்! வார்த்தய அனாவசியமாய் விடாத அப்புறம் பழையபடி பேசுறதுக்கு பல்லு ஒண்ணுகூட இருக்காது.
