66
காக்கை பாடினியம்
(நேரிசை ஆசிரியப்பா)
'அளிதோ தானே பாரியது பறம்பே
நளிகொள் முரசின் மூவரும் முற்றினும் உழவர் உழாதன நான்குபயன் உடைத்தே; ஒன்றே,
சிறியிலை வெதிரின் நெல்விளை யும்மே ; இரண்டே,
தீஞ்சுளைப் பலவின் பழம்ஊழ்க் கும்மே ; மூன்றே,
கொழுங்கொடி வள்ளிக் கிழங்குவீழ்க் கும்மே; நான்கே,
அணிநிற ஓரி பாய்தலின் மீதழிந்து திணிநெடுங் குன்றம் தேன்சொரி யும்மே; வான்க ணற்றவன் மலையே ; வானத்து மீன்க ணற்றதன் சுனையே ; ஆங்கு மரந்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும் புலந்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும் தாளிற் கொள்ளலிர் வாளிற் றாரலன் யானறி குவனது கொள்ளு மாறே ;
சுகிர்புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி
விரையொலி கூந்தல்நும் விறலியர் பின்வர
ஆடினிர் பாடினிர் செலினே
நாடும் குன்றும் ஒருங்கீ யும்மே"
269
-புறநா. 109. இவ்வாசிரியத்துள் ‘ஒன்றே,’ ‘இரண்டே,’ ‘மூன்றே,’ ‘நான்கே எனத் தனிச்சொல் அடிமுதற்கண் தொடுத்து வந்தது.
'உலகினுள்,
(தரவுகொச்சகம்)
பெருந்தகையார் பெருந்தகைமை பிறழாவே பிறழினும் இருந்தகைய இறுவரைமேல் எரிபோலச் சுடர்விடுமே ; சிறுதகையார் சிறுதகைமை சிறப்பெனினும் பிறழ்வின்றி உறுதகைமை உலகினுக்கோர் ஒப்பாகித் தோன்றாதே"
-யா. வி. 94 மேற்.
