28
அன்றைய நாட்களில் பயிற்சி தந்திட முனைந்தோரும் பரிதாப உணர்வுடனே பாடம் கற்பிக்க பிறநாட்டிவ் உணர்ச்சிக்கே முதலிடம்; நம் நாடு ஏதேது அறிந்திருந்தது என்பது பற்றிய கேள்விக்கு ஒதுக்கிடம்! முற்பட்டனர். வியப்பு என்னென்ன கண்டனர் என்ற வளர்ந்தன், பழம்பெரும் இந்நிலையில் பல்கவைக் கழகங்கள் -- ஆண்டான் அடிமைகட்கு அன்பு 'காரணமாக, பெற்றி அறிவு வழங்கிடவும், வேலைக்கு ஏற்ற ஆட்கள் டவும் அமைத்திட்டஇடங்கள் என்று அவை கருதப்பட்டன. அவற்றினிலே பயிற்சி பெற்று, பட்டம் பெற்ற அறிவா ளரில் மிகப் பலரும், நடையாலும், உடையாலும், நாட்டத் தாலும், பிறந்த நாட்டில் வாழுகின்ற வேற்று நாட்டு வடி வங்களாகத் தம்மை ஆக்கிக்கொண்டனர். அதிலே பெரு மகிழ்வும் கண்டனர். நெடுங்காலம் இந்நிலை! இன்று அஃது பழங்கதை!! மதுரைப்பல்கலைக் கழகம்) அடிமைத்தளை அறுத்து, ஆளுதற்கு உரிமையும் தகுதியும் பெற்றோம் நாம் என்ற மூழக்கமிட்டு விழித்தெழுந்து மக்கள் உலர் வந்திடும் நாட் 'களிலே அமைந்துள்ளது. "ஒளி படைத்த கண்ணினாய் வா! வா! வா என்ற பாரதியின் வீர அழைப்புக் கேட்டு, அணி அணியாய் வீரர் கள் திரண்டு வந்தனர்; பிறகு எழுந்தது இந்தப் பல்கலைக் கழகம். நாட்டுக்கு விடுதலை கிடைத்திட்டதுமின்றி, மனத் தளைகள் மெல்ல மெல்ல அறுபட்டிடும் நிலையையும் நாம். கண்டோம்; அந்தச் சூழ்நிலையிலே இப்பல்கலைக் கழகம் கண்டோம். சிந்தனை நமது உரிமை என்ற குறிக்கோலுக் கான கோட்டம் இஃது என்பதனை உணர்கின்றோம்
