பக்கம்:கண்ணாயிரத்தின் உலகம்.pdf/101

துண்டு

103

ராம்: (கேலியாக) சுப்புத்தாயி! யாரோ வந்திருக்காங்க, பாரு. எங்கே வந்தாங்க, ஏன் வந்தாங்கன்னு கேட்டுப் பாரு...

[சுப்புத்தாய் கண்களைத் துடைத்துக் கொள்கிறாள்.]

பாரத்: (சிறிதளவு கோபமாக) என்னப்பா இது! என்னென்னமோ, பேசுகிறீர்களே...தங்களைக் காண வேண்டுமென்று துடியாய்த் துடித்துக்கொண்டு வந்தேன்...எறிந்து விழுகிறீர்களே...

ராம்: (கேலியாக) என்னைக் காணவா வந்திருக்கே! தனியா வந்திருக்கியா. இல்லை, உன் படைகளைக் கூட்டிக் கிட்டு வந்தியா...

[துள்ளி எழுந்திருக்கிறான் பாரத்; திடுக்கிட்டு இரண்டடி பின்வாங்கிச் செல்கிறான்.]

இங்கே எதுக்கு வந்தே? சுரண்டிப் பிழைக்கும் சுகபோகி இருக்கற இடமாச்சே! இங்கே நீ வரலாமா? பாவமாச்சே!...

பாரத்: (தாயைப் பார்த்து) அம்மா! இது என்ன? அப்பா இப்படி எல்லாம் பேசக் காரணம் என்ன?

[சுப்புத்தாய் விம்முகிறார்கள்.]

ராம்: (மேலும் கேலிக் குரலில்) நாடகமாடுது, குழந்தை! ஏதாச்சும் தெரியுமா, பாவம்...பாப்பா...

[பாரத்பூஷண் தன் அருகே வரக்கண்டு கோபம் கொண்டு...]

கிட்டே வந்தே, வெட்டிப் போடுவேன், வெட்டி! நீ யார்டா இங்கே வர? நீ மேதாவி! புரட்சிப்புலி! சீர்திருத்தச் சிங்கம்! உனக்கு இங்கே என்ன வேலை? உன்னோட ரொட்டித் துண்டு இருக்கிறதே, அதை யாருக்காக எழுதினாயோ, அந்தக் கும்பலோடு போய்ச் சேரு...இங்கே என்ன வேலை?