பக்கம்:கண்ணாயிரத்தின் உலகம்.pdf/86

88

ரொட்டித்

ராம்: ரொட்டித்துண்டு! உன்னோட அருமை மகன் எழுதியிருக்கிற புத்தகத்துக்குப் பேருடி அது, ரொட்டித் துண்டு! இனி, பழைய சோறு, கந்தத்துணி, ஓட்டைச்சட்டி, இப்படி...

சுப்: (திகைத்து) தப்பா ஏதாச்சும் எழுதி இருக்கானா? அறியாதவன்தானே. இந்த வயதிலே இவ்வளவு பெரிய புத்தகம் எழுதினானேன்று சந்தோஷப்படாமே, கோபிக்கிறிங்களே...

ராம்: (அவளுடைய அப்பாவித்தனத்தைக் கண்டு, கேலியாக) அவனுக்கு அம்மாதானேடி நீ; நீ வேறே எப்படிப் பேசுவே. (கோபத்துடன்) என்னைக் கேவலப்படுத்தி, என்னிடம் கூலி வாங்கிகிட்டு வேலை செய்கிற பசங்களை என்மீது ஏவிவிட எழுதிய புத்தகம் இது...தெரியுமா, 'இது வெடி குண்டு. வெறும் புத்தகமல்ல' என்று ஒரு வெறிப்பய இதற்கு மதிப்புரை கொடுத்திருக்கிறான். (கேலிக்குரலில்) படிக்கறேன், கேட்கறியா, உன்னோட தவப்புதல்வன் எழுதி இருக்கறதை...

[படித்துக் காட்ட புத்தகத்தில் ஒரு பகுதியைத் தேடுகிறார்.]

காட்சி—7

இடம்: மணிமண்டபம்.

இருப்: பாரத்பூஷண், விழா காண்போர்.

நிலைமை: (ஒரு இளைஞன் மெத்த உருக்கத்துடன் புத்தகத்தில் ஒரு பகுதியை மேற்கோள் காட்டிப் பேசுகிறான். விழா காண்போர், மெய்சிலிர்க்கும் நிலைபெற்றுள்ளனர்.)

இளைஞன்: எலும்புக் கூடாகி இப்படி இருக்கிறாய் என்று கேட்கிறான் நீதிதேவன். என் சதையையும் இரத்தத்தையும் கடும் உழைப்பு எனும் ஓநாயப்பருக்குக் கொடுத்து விட்டேன், மிச்சம் இருப்பது இவ்வளவு தான். எலும்புக் கூடு தான்—என்று அந்த ஏழை பதில் அளிக்கிறான்.