430 கந்தவேள் கதையமுதம் சிங்கமுகாசுரனோடு போரிட வருகின்றவன் ஆகையால் 'மேவலர் மடங்கல் வந்தான்' என்று முருகனையே சிங்கமாகச் சின்னங்கள் கூறின. சிங்கமுகன் மாயையால் ஒரு பெரிய வடிவம் எடுத்து வந்தான். பூத கணங்களைத் தன் வாயிலிட்டு விழுங்கினான். இங்கே நடக்கிற செய்திகளைத் தூதர்கள் போய்ச் குரனிடம் சொல்ல, அவன் சிங்க முகனுக்குத் துணையாக வேறு படைகளையும் அனுப்பி விட்டு, அரண்மனைக்கு நடுவில் உள்ள கோபுரத்தின்மேல் ஏறி நின்று போர்க் களத்தில் நடைபெறும் நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். முருகப் பெருமான் சிங்கமுகனுக்கு முன்னால் வந்து நாணொலி செய்தாள். அந்த நாணொலி கேட்ட அவுணர்கள் தம் கைகளி லிருந்து ஆயுதங்கள் நழுவக் கீழே விழ்ந்தார்கள். யானைகளும், குதிரைகளும் கவிழ்ந்து வீழ்ந்தன. தேர்கள் உடைந்தன. அப்பெரு நாணின் ஓதை அரிமுகன் தானை மன்னர் செப்புறு கேள்வி ஆற்றும் செவிப்புலம் புகுத லோடும் கைப்படை சித்தி வீழ்ந்தார் ; கவிழ்ந்தன களிறும் மாவும்; ஓப்பில்சீர் உருளித் தேர்கள் ஒல்லென உடைந்த அன்றே. (ஓதை - ஓசை. அறிமுகன் - சிங்கமுகாசுரனுடைய. (மா - குதிரை. உருளி -சக்கரம்.] சிங்கமுகன் கூற்று (சிங்கமுகாசுரன். 345.) செவிப்புலம் - காதில். அப்போது முருகனைப் பார்த்துச் சிங்கமுகன் பேசலானான். "நெற்றிக் கண்ணையுடைய சிவபெருமான் மைந்தனே, நான் ஒன்று சொல்கிறேன். அதைக் கவனமாகக் கேள். பகைவர்களது பலத்தை மாற்றித் தோல்வியுறச் செய்வது அரசர்களது கடமை. எங்களுக்குப் பகைவர்களாகிய தேவர்களை, எங்கள் அரசு நிலை பெறத் தண்டித் தோம். அது முறையான காரியம். நீ தேவர்களைச் சேர்ந்தவன் அல்லன். அப்படி இருக்க ஏன் நீ போருக்காக வந்தாய்? நீ எங்களுக்குப் பகைவன் அல்லவே?" என்று சிங்கமுகாசுரன் கேட்டான்.
