12
கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஹைதர் அலி
உடையார் மரபினரும் பேரரசின் மேலுரிமையை உதறித் தள்ளி, தனியாட்சி நிறுவினர்.
பகமளிப் பேரரசிலிருந்து கிளைத்த அரசுகளில், வடக்கே அகமது நகரும், தெற்கே பீஜப்பூர், கோல்கொண்டா ஆகியவையும், விஜய நகரப் பேரரசின் அழிவுக்குப் பின், வலிமையுற்று, வளர்ச்சி அடைந்தன. பீஜப்பூர், தமிழ்க் கொங்கு நாட்டை நோக்கியும், கோல்கொண்டா, தொண்டைநாட்டை நோக்கியும் தம் ஆட்சியைப் பரப்ப முயன்றன. இம்முயற்சிகளால், விஜய நகர அரசு பின்னும் நலிந்தது. தஞ்சை நாயகரும் வீழ்ச்சியுற்றனர். ஆனால், மதுரை நாயகர், மைசூர் உடையார், இச்சேரி, பேடனூர்த் தலைவர் ஆகியோர் வளம் பெற்றனர்.
பீஜப்பூர் சுல்தானிடம் ஷாஜி என்ற மராட்டிய வீரன் படைத் தலைவனாயிருந்தான். அவனும், அவன் புதல்வர்களான எக்கோஜியும், சிவாஜியும் தஞ்சை நாயகர் ஆட்சியில் தலையிட்டு, அப்பகுதியைக் கைக் கொண்டனர். தஞ்சையில் 18-ம் நூற்றாண்டு இறுதி வரை, ஒரு மராட்டிய மரபு நிலை பெற்றது. சிவாஜி மற்றொரு புறம், மேல் கடலோரத்தில் கொண்காணக் கரையில், ஒரு மராட்டியப் பேரரசுக்கு அடித்தளம் இட்டான்.
சிந்து கங்கை வெளியில் 16 - ம் நூற்றாண்டில் ஆப்கானியரை வென்று, மொகலாயர் பேரரசு அமைத்தனர். அகமது நகர் அரசு 17-ம் நூற்றாண்டிலேயே முகலாயப் பேரரசன் அக்பரால் விழுங்கப்பட்டிருந்தது. அவன் பின்னோர்களான ஷாஜஹான், அவுரங்கசீப் ஆகியவர்கள் பீஜப்பூரையும், கோல்கொண்டாவையும் படிப்படியாக அழித்துக் கீழடக்கி, தமிழகத்திலும், தம் படைத்தலைவரை அனுப்பினர். அச்சமயம், அவர்களால் முற்றிலும் கீழடக்கப்படாதிருந்த பகுதி, சிவாஜியின் மராட்டியப் பகுதி ஒன்றேயாகும்.
