16
கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஹைதர் அலி
ஆட்சியின் உச்ச நிலையிலே கூட, அவன், தான் பீஜப்பூர் மன்னர் மரபினன் என்று கூறி, தன் பெருமையை பீஜப்பூரின் பெருமையாக்கி, மகிழ்வதுண்டாம்! ஆனால், கால நிலையை ஊன்றி நோக்கினால், ஹைதரின் இவ்வார்வம் கண்டிக்கத் தக்கதல்ல என்னல் வேண்டும். ஏனென்றால், அந்நாளைய இஸ்லாமிய உயர் குடியாளரும், அவர்களைப் பின் பற்றி, வெள்ளையரும் பீஜப்பூர் போன்ற தென்னாட்டு அரசுகளின் மரபுகளைக் கூட உயர் மரபாகக் கருதவில்லை. உயர்குடி என்றால், தென்னாட்டுக்கு அயலான குடி என்றே அவர்கள் கருதினர். மரபின் பழமைக் கொடி வடபுலத்திலிருந்தோ, இஸ்லாமிய மேலைப் புறங்களிலிருந்தோ வந்திருந்தால்தான், உயர் குடிச் சிறப்பும், மதிப்பும் அதற்கு இருக்க முடியும் என்று அவர்கள் எண்ணினார்கள்.
இந்நிலையில், ஹைதர் மரபைப் பெருமைப்படுத்த எண்ணிய இஸ்லாமிய வரலாற்றாசிரியர், அவன் குடி மரபின் பழமையை லாகூருக்கும், பாக்தாதுக்கும் கொண்டு சென்று, அதன் மீது அயல் நாட்டுப் பழமைப் புகழொளி பரப்ப முயன்றுள்ளனர்.
இம்முயற்சி முழு வெற்றி காணவில்லை. ஏனென்றால், பாட்டன் முப்பாட்டன் கடந்து, குடி மரபுப் பட்டிகள் ஒன்றுடன் ஒன்று ஒத்து வரவில்லை.
ஒரு சாராரின் குல மரபுக் கொடியின்படி, ஹைதரின் தொலைமுன்னோன் ஹஸன் என்பவன். இவன் இஸ்லாமியரிடையே புகழ் முதன்மை பெற்ற ‘குரேஷ்’ குடியினன். இன்றைய ஈராக்கின் பழங்காலத் தலைநகரான பாக்தாதிலிருந்து, சிந்து வெளியிலுள்ள ஆஜ்மீருக்கு வந்து, அங்கே குடியேறியவன். அவன் புதல்வன் வலி முகம்மது தன் சிற்றப்பனுடன் மனத்தாங்கல் கொண்டு, தென்னாட்டிலுள்ள
