18
கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஹைதர் அலி
அலியின் மனைவி, வாழ்விலே முழுதும் வெறுப்படைந்து, வாடி வதங்கினாள். எவர் தேற்றினாலும் தேறாமல், அவள் வாழ்வு— மாள்வுக்கிடையே ஊசலாடினாள்.
இட மாற்றத்தால், மனைவியின் உயிர் காக்க எண்ணி, அலி மீண்டும் குடி தூக்கினான். சுரா மாகாணத்திலுள்ள கோலார் (கோலாறு) அவனுக்குத் தஞ்சம் அளித்தது. கோலார்த் தலைவன் ஷா முகமது அவனுக்கு ஆதரவு காட்டி, அவனைத் தன் அரண்மனையில் பணியரங்கத் தலைவன் ஆக்கினான். அவன் குடி மீண்டும் தழைத்தது. முகமது இலியாஸ், முகமது, முகமது இமாம், ஃவத்தே முகமது ஆகிய நான்கு புதல்வரைப் பெற்று வளர்த்தான். அவன் 1678-ல் உலகு நீத்தான்.
தலை மூத்தவனான முகமது இலியாஸுக்கும், கடைசி இளவலான ஃவத்தே முகமதுவுக்கும் வாழ்க்கைப் பண்பிலே, மிகவும் முரண்பாடு இருந்தது. இலியாஸ் சமயப் பற்றார்வம் மிக்கவன்; ஃவத்தே இளமைத் துடிப்பும், வீரமும் உடையவன். அவர்கள் முரண்பாடு முறுகிப் பிணக்கமாயிற்று. இலியாஸ் குடும்பத்தையே துறந்து விட்டு, தஞ்சையிலிருந்த பர்ஹான் உதீன் என்ற ‘பீர் சாதா’—அதாவது ஞான குருவையடைந்து, அவர் பணியில் நாட் கழித்தான். ஃவத்தே முகமது, ஆர்க்காட்டு நவாப் சாதத் உல்லாவிடம் தானைத் தலைவன் (பௌஜ்தார்) ஆக வேலை பார்த்தான். செஞ்சிக் கோட்டையை, நவாப் முற்றுகையிடும் போது, செஞ்சித் தலைவன் தீப்சிங் நவாபின் மீது மூர்க்கமாகத் தாக்கினான். நவாபின் உயிருக்கே பேரிடையூறு ஏற்படவிருந்தது. ஃவத்தே முகமது, தீப் சிங்கை எதிர்த்து வீழ்த்தி, நவாபைக் காப்பாற்றினான். இதனால், அவனுக்கு ஆனை, அம்பாரி, முரசம் முதலிய மதிப்புகளும், ‘நாய்கன்’ என்ற பட்டமும், புகழும் கிட்டின.
