புத்தி கவாவதி, 838
என் ஆனந்தவள்ளலே! என்னைச் சற்றே. கண்விழித்துப்புராயோ?இவரெப்பொழுது எழுந்திருப்பாரோ? எல்லாவற்றிற்கும்.ஏன்.அன்பன் செவிவாயாற் பருகுமாறு தோமிர்தம் பொழிவேன். (புரடுகின்ருள்) தலயெலா கிறைக்தென் மனமெஅங்குமுகத். -
கவினின்பக் தேனினத் துளித்து மலர்காப் பகைவர் நெஞ்செனுங் கமலம்
வாடுபு குவிதாக் ேதான்று மலியிா காச மதியமே யெழுந்து
மாால்ை வருத்யர் கிசியைத் х. கொலைதாச் செய்தே யென்னையாண் டருள்வாய்
கோமிலாக் காமர்கா யகனே! - (மெளனம்) (112). வாா மாருகின்ற காட்சி வண்மையோய் o விர ராச வித்தை கற்ற வேந்தனே மாரி போற்க னிர்பொழிந்து வாடியே
காரி யான்வ ருந்தல் காணெ கைனே (t 18).
(எ) இராகம்-சங்கராபரணம். தாளம்-சாப்பு. பல்ல வி . கண்விழித்துப் பாாாயோ-ஒருகாலிவ்வேழையைக் கண்விழித்துப் பாராயோ. -
அ. ந.ப ல் ல வி.
கண்ணுற்கண்டமுதலா.
யெண்ணம்வேறில்லைகம்பு
வண்ணமதன்னிகமும் -
புண்செய்கிருனேன்வம்பு - (கண்).
а техт , -
நீலக் குயிலுங் கூவப் பாலுங் கசந்த கன்னல் கோல வளேக ழன்று - シ சால வருந்து மென்னக் ..(மெரணம்) (கண்) செய்யா. யினியநலஞ் சேராசர் சீராளா கையா லெனத்தழிஇக் காகலியே யென்றழைத்த லையா தகையேய்க் கழகார்ந்தா யென்றைக்கே . . கையாகிற் கின்றே னணி. - (மெளனம்) (114)
பாட்டு. 112. உருவகவணி. பட்டு. 113. இதனைச் சேணி என்பர் வடநாலார். பிரிட்டு. 114. இது கிாோட்டகம்,
இப்பாடலானது: இந்நூலாசிரியர், ாாஜராஜ பால்தரசேஆதி ஆர். களுக்கு இந்நூலே புரிமையு ைசெய்வதற்காக 蠶 காலத்து, சேதுபதியவர்கள், ஒரு கிாோட்டகம் ஒன்று இர்ன்ல் சேர்க்குமாறு சொல்ல அவர் உடனே எழுதி அச்சபையிலேயே வாசித்துக்காண்பித்ததாகத் தெரியலுகுகிறது. .
