கதைப் பாட்டு
43
உள்ளந் தெளிந்துடனே - வெள்ளாடு
ஒன்றை அழைத்துவந்து.
வள்ளல் மயக்கொழிய - மடுவை
வாயில் கறந்துவிட்டான்.
4
நட்ட தழைகளெல்லாம் - வளர்ந்து
நாற்புறமும் கவிந்து,
கட்டிய மாளிகைபோல் - வனத்தில்
காட்சி யளித்த, அம்மா!
5
ஐயனை இவ்வுலகம் - காணுதற்கு
அரியவோர் தெய்வமெனக்
கைகள் தொழுதுநின்றான் - சிறுவன்
களங்க மிலாவுளத்தான்.
6
புத்தர் எழுந்து பால் கேட்டல்
நிலத்திற் கிடந்த ஐயன் - மெல்ல
நிமிர்ந்து தலை தூக்கி,
கலத்தினி லேகொஞ்சம்-பாலைக்
கறந்து தருவாய்' என்றான்.
7
சிறுவன் மறுத்தல்
“ஐயையோ! ஆகாது” என்றான் - சிறுவன்
“அண்ணலே! யானும் உனைக்
கையினால் தீண்டவொண்ணா - இடையன் ஓர்
காட்டு மனிதன்“ என்றான்.
8
புத்தர் அறிவுறுத்தல்
“இடர் வரும் போதும் - உள்ளம்
இரங்கிடும் போதும்
உடன் பிறந்தவர்போல் - மாந்தர்
உறவு கொள்வர், அப்பா!
9
