வர்கள் புடவை வாங்கக் கொள்ளவல்ல என்று கோபக்கருச்கள். உள்ளத்தலே மகழ்ச்ச1 இல்லை. மணிவண்ணன் எதால் தான்ும் ஒரு சிறந்த எழுத்தாள என்று
. புகழ் பெற வேண்டும் என்று கோதை ஆஜூப்பட்டிநிறைவேறுமா கோதை பெருமூச்செறந்தான்், வானத்தை அண் ஐந்து பார்த்துக் \ாண்டே அடுப்பங் ாையல் அம்மா லட்டு தேய்ததுக் கொண்டே சொன்னுள்."
"என்னவோ பரும் ஒத்த படித்த மாதா தாளுங் கிழ ை'மாக இப்படி மாடியல் போய் உட்கார்த்தருக்கறதே இந்தப் பெண். அதன் பேச்சைக் கேளா மல் ஊதாப் பாவாடையும், காவனாயும் வாங்க வைத்தருக்கறேன். வாடியற் காலம் ஸ்நானம் செய்து உடுத்தக் கொள் ளுமே கொள்ளதோ, அசகொன் போன் கள் தபாவளி மலரில் கதை வாவல்லே பாம். அதற்குத்தான்் இந்த ஏக்கம்"
ஏக்கம்தான்் கோதை கண்களில் தகர் ததும்ப, தாரைகள் மன்னும் வானத்தை அண்ணுந்து பார்த்துக் கொண்டே உட் கார்ந்து கொண்டிருந்தாள். மனவண்ண லுக்குத்தான்் எவ்வளவு புகழ் எவ்வளவு பெயர் ஒரு Gమి? அவாரிடம் மலான் ததையை அனுர்த் இருந்தால் கருத்தக் கொடுத்தாகுப்பர்சோ பாசுரமாக இருக்
-குமே ா மணிவண்ணன் வட்டுக் குத் த'பாவன மலர் வந்துவிட்டதா என்று கேட்க வேண்டும் என்று தனேத்தாள்
கோதை அவளுக்கு வெட்கமாக இருத் நிதி.
தகடித்த ஒளியால் உட்கார்த்திருந்த கோதையைத் தேடிக் கொண்டு சத்துரு கையால் ஒரு புஸ்தகத்துடன் மாடிக்கு வந் தான்.
"அக்கா! உன்னுடைய கதை தபாவளி மலால் வெளியாக இருக்கறது. மன வண்ணன் பத்தாகாலயத்துக்குப் பே யாருந்தாராம். உனக்கு அவர்கள் அனுப்ப வேண்டிய மலரையும், சன்மானத்தையும் தோலே பெற்று வந்தருக்கருர், அவர் கதை இந்த வருஷம் மலால் வெளியாக வல்லே, தாள் ஒன்றும் எழுதவல்லே ான் தும், அதற்குப் பதிலாக உன் கதையைப் பாசுரிக்க வேண்டும் என்றும் கேட்டா சாம்."
"என் கதையை அங்கே கொண்டு போய் த கொடுத்தாயாடா' ஆக்சிசம் தொனக் சச் சறளுள் கோதை,
"ஆமாம் அக்கா நாளுகவே கொடுக்க வல்லே. மணிவண்ணன்தான்் என்னைத் தாண்டி, வற்புறுத்தனி வாங்கப் பார்ச் தார்." சந்துரு தமக்கையைப் பயத்துடன் பார்த்தான்்.
கோதை அவசரமாகப் புஸ்தகத்தைப் பாத்தாள். மறுபடியும் அதனுள்ளிருந்து ஒரு துண்டுக் கடிதம்
"கதை வெளியாக வட்டது. காரணம் நான் அல்ல, ந’தான்், வெறுமனே கதை யைப் படித்தேன். வேருென்றும் செய்ய வல்லே. த கோபக்கரா என்பது தொ யும், கதை நன்முக இருக்கறது. எனக்கு எழுத ஓதுவில்லை. 'என் கதைக்குப் பதர்
பக இதை புலால் போடுங்கள் என்ஜ ஆசிரியாடம் கறி, உன் கதைழ்ைச், கொடுத்தேன். வேறு தவறு غار قوی செய்யவல்லே. -
"நாளேக் கால ஊதா நறப் பாவாடை பும், தாவணியும் அனந்து, கங்கா ஸ்தா னம் செய்த கூந்தலே பன்னலட்டு, மலர் 渤 என்னைத் தேடி-இல்லே, எங்கள் மனே
தடி வருவாய் என்று நனேக்கறேன். வருவாயா கோதைr
"அடுத்த தபாவளியான் போது நம் இருவரின் கதைகளும் தபாவள மலால்
இடம் பெறும் ஆண்டவன் அருளுவான்."
வீடு வடா மேளக்கான் இசை ஊதா எல்லோசையும் எழுப்ப ஞன். கோதை சபத்தையுடன் தன்னே அலங்காத்துக் கொண்டாள். -
"அம்மா! ராஜம் цплгшгT வட்டுக் குப் பட் சணம் #jāyur? போய் நமஸ் Frrd பண்ணாவட்டு வருகறேன்." *
பட்சணத் தட்டென் தன் வட்டினுள் துழைந்த கோதையை தனக்தே உாத் தான் புன்னகையுடன், "நமஸ்கசாம். கங்கா ஸ்நானம் ஆயற்ரு' என்று மன வண்ணன் விசாாத்தாள்.
கோதை வெட்கத்தால் ச1றது தயங்கள் ஞன.
"நமஸ்காசம், ஆயிற்று. உங்கள் உதவர் க்கு என் நன்ற" என்று அவனத் தலை தமர்ந்து பார்த்து முறுவலித்தாள்.
கோதை மத்தனியானம் அம்மா வாட் டில்தான்ே இருப்பாள் உன் ஜாதகத்தை வாங்க வா நான் வருகறேன். அடுத்த வருஷம் தாங்கள் இாண்டு பேருமாகத் சபாவன மலருக்குச் சேர்ந்து கதை எழுதலாம்" என்ருள் ராஜம்மாள். =
அப்பொழுது கோதையரின் சிவந்த முகத்தல், மண1வண்னன் ஏற்றும் மத் காப்பரின் ஒன பாவ. மேலும் அதைச்
சவப்பாக்கியது.
