கோதை ஒரு தர்மானத்துக்கு வந் தாள். இந்த வருஷம் தபோவள1 மலால் கதை வெளியானுல்தான்், அந்தச் சன்மா னத்துக்குத் த”பாவளிக்குப் புடவை வாங்கக் கொள்வது. இல்லாவட்டால்
புதுப் புடவையே தனக்கு வேண்டாம்' என்று தர்ைமானத்துக் கொண்டாள். வசட்
டில் இருப்பவர்கள் கேட்டால் தேசத்தன் பதோவாகரிய காந்த"ஜ1 இறந்த வருஷம்.
ஆகையால், தான்் கோடி உடுக்கவ1ல்லை என்று சொல்லவரிடலாம் என்றும் முடிவு கட்டிக் கொண்டாள். டிணரிவண்ணன் தனக்குக் கடிதம் எழுதியதையே கருத் தாக அமைத்துத் த”பாவள மலருக்குக் கதை எழுதுவது என்று தர்ைமானத் தாள். மலால் கதை வெளியானுல், 'மலால் வெளியான என் கதை எப்படி!' என்று தைாயமாக நமlர்ந்து மண1வண் ணனைப் பார்த்துக் கேட்க வேண்டும் என் தும் நனைத்துக் கொண்டாள்.
இாண்டு தனங்களுக்குப் பறகு கதைப்
புஸ்தகங்கள் இரண்டையும் எடுத்துப் போய்ச் சந்துரு மணிவண்ணனடம் கொடுத்தான்்.
- \
"ன்ைனடா தம்ப?! இாண்டு நாட்களில் * ية في حجم | * Es FH F F نغم هبة
நீடித்த வட்டாளா?” என்று வெகு ஜாக்
- ச்களோ? உன் அக்கா கபோவள7 மல. ருககுக் கதை எழுத7 உன்னைப் போஸ்ட்” செய்யச் சொன்னுல் என்ன?டம் அந்தக் கொண்டு வந்து கொடுக் கருயா? பயப்படாதே. வரிவடியம் காதும் காதும் வைத்த மாகா? கடந்துவம்ெ. 'கதையை கான் கருத்த7, மாற்ற எழுது கடிறேன். க. அதைக் காப்ப செய்து அனுப்ப7 வரிடலாம். என் கையெழுத் கென்று ஆசாரியரும் சந்தேகப்படமாட் & nF/P f"
கதையைக்
'அக்காவுக்குத் கொந்தால் கான்2சைக் கொன்,து வரிவொள் லார்: அவளுக்குத் தான்கவே முன்னுக்கு வாவேண்னம்ெ என்று -ఖ్కైతాతా.*
- வாட்டுமே! பார் வேண்டாம் என் க1றது; கதையைப் பார்த்துவிட்டுத் தகு க1றேனே.”
- ஆகட்ம்ெ லார்: கனடாவன: மலால் கதை வெளியாளுல்தான்் லார் அக்கா கபோவனக்குப் புதுப் புடவை வசங்கக் கொள்வான். இல்லாவாட்டால் இல்2லயாம். இப்படி ஒரு சபதம் வேறு அவள் செப்.அ கொண்டிருக்காருள். அது எனக்குமட்ம்ெ தான்் தெளியும்.”
3
ஊrெங்கும் பட்டாச?ன் சப்தம். வெைடங்கும் நெய்யான் த.வ மணம். கனடா வள7 வந்துவட்டது. தம7ழ் காட்டின் ச1றந்த எழுத்தாளர்களின் ககைக2ண்க் தாங்க மலர்கள் வாப் போவதாகத் தான் சளிகளில் வாளம்ப சம். கோகைக்குப் பட் சனம் செய்யத் தோன்றவர்ல்2ல. பட்டாக சட வேண்டும் என் த ஆசையால்2ல. வண் னச் சே2ல வாங்க வண்ம்ெ என்.று துடிப்ப7ல்லே. கடோவன: மலால் தன் அடைய கதை ஒன்று வெளியாக வேண் ம்ெ. ஆய7ாமாய?ாம் சசகர்கள் உள்ளம் ந1றைந்து தன்னைப் பானாட்ட வேண்ம்ெ என்க7ற ஒாே ஆசைதான்். கோதை உணர்வ1ல்லாமல் த சரிந்து வத்தாள். 'லட்டுத் தேய்ப்பதற்குக் காண்டி வாங்க? வா’ என்று கோதையை அவள் காப், சாஜம்மாள?ன் வசட்செக்கு அனுப்ப7ஒள்.
'கோதை கபோவன மலருக்குக் கதை எழுத இருக்காருயோ த*’ என்று கேட்
டான் சாஜம்மாள், மைசூர்ப் பாகைக் தண்டு போட்டுக்கொண்டே.
"இல்லையே மாம7 என்2ன மதனித்து
கபாகும் எழுதச் சொல்வதால்2ல. தான்் என்ன அவ்வளவு கெட்டிக்காளியா”
கோதை மனமற?ந்து பொய் சொல்ல? கபது இதுதான்் முதல் தடவை.
“என்னடி அம்மா அப்படிச் 2.சால்ல? வாட்டாப் நக கொன்ளேச்சமர்த்து என்.தவ தான்் தான்மும் மனவண்ணன7 டம் சொல்
ல7க்கொண்டே இருக்கறேன்!”
"ஆமாம்-நனங்கள் கான் மெச்சரிக்கொள்னை வேண்டும்!”
"எல்லோரும் மெச்சுவார்கள். அத்தக் காலமும் வசப் போகாதது:” மணவேண்
க1ாதையாக அவைகளே வாங்க வைத்துக்
கொண்டான். அதனுள் கோதை எதாவது
பகல் வைத்து அனுப்ப இருந்தால் பையன் பார்த்து வடப் போகருனே என்று உள்ளூா பயம்! -
"வேறு ஏதாவது புஸ்தகம் வேண்டு மாடா?” என்றும் கேட்டான்.
"வேண்டாம் லார்! அக்கா தபோவளி மலருக்குக் கதை எழுதுகiருள். ஒழlவருக் காது.' -
"கதை அனுப்பும்படி ஆசிரியர் எழுத: இருக்கருசா? எந்தப் பத்தாகைக்கு எழுதுகiருள்?”
"ஐயையோ! நான் உங்களிடம் சொல்ல) இருப்பது தொந்தால் என் முதுகுத் தோலை உாத்து வடுவாள் வார். ஏதோ தவறுதலாகச் சொல்ல விட்டேன். அவ ளேக் கேட்டு வடாதர்ேகள்” என்று சந் துரு கெஞ்சனு:ன்.
"பயப்படாதேடா, நான் ஒன்றும் சொல்லமாட்டேன்” என்று சொல்ல! வட்டுக் கோதை கொடுத்தனுப்பய புஸ் தகங்களைத் தறந்தான்். இாண்டிலும் அவன் எதர்பார்த்த கடிதம் ஒன்றும் கடைக்கவல்லே. அகற்கு மாருக புஸ்த
"ணன் சூேர்பாகைப் ப'ட்டு வாய7ல் போட்டுக்கொண்டே .ே க ைத ைய ப் பார்த்து இவ்வாதம் கூற7னன். கோதை யான் முகம் சாவந்தது. லட்டுக் காண்டி
கனே எத்ெதுக்கொண்டு போய்வ பிட்டான்.
கோதையான் வட்டில் ஒரு சலசலப்பு. 'தாளுங்க7ழமையுமாகப் பு: ட ைவ வேண்டாமாமே. தன்முக இருக்கறது கூத்து’ என்ருன் அவள் தாய்.
கம் பூராவும் அத்தான்் மணம் கம .ை வென்று வசயது. அந்த மணத்தான்் இன் பப் போதை அவன் மனத்தைக் கறங்க வைத்தது. அவ்வாசனையை சாத்துக் கொண்டே, 'ஏண்டா! உன் அக்காவுக்கு வாசனை என்றால் ரொம்பப் படிக்குமோ?” என்று கேட்டான் மணிவண்ணன், சந் துருவைப் பார்த்து.
"படிக்கும் ஸார்! நல்ல வாசனைகள், மலர்கள், நல்ல வரிஷயங்கள் எல்லாமே அக்காவுக்குப் படிக்கும்!”
"சாதான்் நன்முக எழுதுகறவனப் பார்த்தால்தான்் படிக்காதாக்கும் உன் அக்காவுக்கு! அதான்் அவள் கதை எது வும் தபோவளி மலால் வாவில்லை. போய்ச் சொல்லுடா, இந்த மாதா நான் சொன் னேன் என்று' கோதை தன்னை லட்சயம் பண்ணவல்லேயே என்று மணர்வண்ண னுக்குக் குறை, கோபம் எல்லாம்.
"ஆகட்டும் அப்படியே சொல் கறேன்' என்ருன் சந்துரு, லேசாகச் சாத்துக்கொண்டே.
மன வண்ணன் பக்கென்று சாத்து வட்டான்.
'#y೬-೬fT ೩.?! நான் தமாஷ-க்காகச்
s fr:) 韋 -- # சொன்னேன். இதைப்
போய்ச் சொல்லு
- கமலால் கதை வந்து வ?ம்ெ கோதை. புதுப் புடவை வாங்கக் கொள்” என்து
கூற சந்துருவரின் மனம் துடித்தது. இன்
னும் ஒரு நாள் தான்ே பொறுக்க வேண் ம்ெ என்று பேசாமல் இருந்துவட்டான் அவன்.
வானம் எர்மலமாக இருந்தது. அக்க வருஷம் ஐப்பச7 மாதம் அடை மழை என்று பெய்யவ1ல்லை. வட்ைடிலே பொயடி
