கள்தான்் வேண்டுமா' மணிவண்ணன் கேட்டுக் கொண்டே மோர் சாதத்தை இரண்டு படியாக அள்ளப் போட்டுக் கொண்டு எழுந்துவட்டான்.
"இரண்டும் படிப்பாள் ளார்." "ஆங்கிலம் படிப்பாள். தமிழ்க் கதை கள் எழுதுவான். ஹ-ம்-இன்னும் என்ன தொயும் உன் அக்காவுக்கு" என்று கேட் டான் மணிவண்ணன், தன் அறையால் தாற்காலயால் சாய்ந்து கொண்டு.
"சமைக்கத் தொயும். பாடத் தெரியும். பேசத் தொயும்" என்று சந்துகு சமத் காசமாக அடுக்கக் கொண்டே போஞன். "பண்-பொய் சொல்லுகருயே தம்பர். உள் அக்காவுக்குப் பேசத் தெரியாது. வாயைக் கறக்க மாட்டாள் அதுமட்ம்ெ நாச்சயம் இல்லேயா?"
"இல்ல வார் அளுவசியமாகப் பேச மாட்டாள் புஸ்தகம் கொடுக்கற?ர்களா மார் அப்பா வந்து வடுவார். படிக்க வேண்டும்."
மணர்வண்ணன் புஸ்தக அலமாரியைக்
குடைந்தான்். "கமலாம்பாள் சாத்தா'த் தையும், బ్ధి ஆங்கால புஸ்தகத்தை மஜை மீது வைத்தான்்.
பும் எடுத்து
அதற்குள் வாசலில் பேச்சுக் குரல் கேட்
உது. பாபாவென்று கோதை, அாக்குத் திாவன: பாக்க ஓடி வந்தாள்.
"மாம சந்துரு இங்கே வந்தான்
அப்பா வந்து வட்டார்.
வந்து அாட்டை அடித்துக் கொண்டு தத்
துே."
- "தமன்காாம்! புஸ்தகங்கள் கேட்டிச் களாம். தேடித் தருவதற்கு நேசமாக வட்டது."
மண'வண்னனன் கண்களின் காந்த சக்தர்யால் தாக்கப்பட்ட கோதை தலே குனந்து கொண்டே புஸ்தகங்களைப் பெற்றுக் கொண்டாள்.
" தாங்க்ள். வருகிறேன் மாம' சன்து ாாஜம்மாளடம் சொல்லlவட்டுச் சட் டாகப் பறந்து வட்டாள். அந்தச் "தாங்க்ள் தனக்கா, அம்மாவுக்கா என் பது புரியாமல் அன்று இாவு. பூசாவும் தவத்தான்் மன வண்ணன்.
புஸ்தகங்களுடன் வட்டுக்குச் சென்ற கோதை சாவதான்மாகப் புஸ்தகத்தைத் தறந்தாள். அதனுள்ளிருந்து துண்டுக் கடிதம் ஒன்று கழே விழுந்தது.
"புஸ்தகத்தைப் படித்து வட்டுத் தங் கள் கருத்தை அறிவக்க வேண்டும். தோடையாக வாவாதாக்கலாம் என்றால், தாங்கள்தான்் நமர்ந்து பார்க்கவும், பேச வும் அஞ்சுகறர்களே!-மணவண்ணன்"
கோதை தன் அழகிய வாழர்களே மூடிக்
கோண்டே யோசனை செய்தாள். 'என்ன
இருந்தாலும், ஆண் பான்ளேகள் துணர்ச் மாமர். இங்கே சல் உள்ளவர்கள்தான்். இவர் ஒரு எமுக்
தான்ாாகத்தான்் இருக்கட்டுமே. யே. னேயை அறிய வேண்டுமானுல் கடிதம் எழுதுவதா? அதுவும் கையொப்பமட்டு ஒரு வரிவாகம் ஆகாத பெண்ணுக்குக் கடிதம்எழுதுவதா? என்று யோசத்தாள். அவளுக்குக் கோபம் வந்தது. ஆனுல், மனவண்ணன் சறந்த எழுத்தாளன். பத் தாகை உலகல் கோதைக்கு முன்பே ஒரு உயர்ந்த ஸ்தான்த்தை வசிப்பவன். எல்லாவற்றற்கும் மேலாக, வருஷம் தவது மல் தபோவன மலர்களுக்குக் கதைகள் எழுதுபவன். அவளுடைய மற்ற கதை களேப் பத்தாகைகளில் பாசு.சர்க்கருச் களே தவா, தபாவன மலருக்கு என்து எந்த ஆசிரியாவது கதை எழுதச் சொல்ல அவளே இதுவசையரில் கேட்ட கல்லே. ஒரு வேனே இந்தச் சறு பெண் என்ன எழுதவர்டப் போருைள் என்று நனேக்கருர்களோ கோதையரின் நெஞ் சல் இது ஒரு தாாத குறையாக இருந்து வந்தது. இன்னும் பதனேந்து நாட்களில் soumarm வருகிறது. நவராத்தா முடிந்து வட்டது. அநேகமாகத் தமிழ் நாட்டுச் சறந்த பத்தாகைகளில் மன வன்னனன் கதையைத் தாங்க வாத தபாவன மலரே இல்லை எனலாம்.
|
|
