1ற்குள்ே நன்ற ஆசனப் பட்டில் கருப் |க் கதை போட்ட பாவாடை மருதான்ச் 1வப்பல் மேலாப்பு, வெள்ளேப் பட்டில் ாவளிக்கை. அவள் ஒய்யாசமாக அசையும் போது ஆடிக் குலுங்கும் ஜமக்கிகள். அதற்குத் தாளம் போடுவது போல் தலைப் பன்னலில் ஆடித் துவளும் பட்டுக் குஞ் சலங்கள். கோதை நல்ல சவப்பல்லே. மாநன்றம்தான்். கண்களில் ஒரு கவர்ச்ச பும், பேச்சல் ஒரு துடிப்பும் ததைந்த பள். மேலாப்புத் தலைப்பைக் கையால் சுற்றப் படித்துக் கொண்டே மஞ்சள் குங்குமத்துக்காக மணிவண்ாள் கட் டுக்குள் சாசாவென்று துழைந்தாள் கோன்த ஒரு நமலும் தாமதத்திருத் தால், எதால் பந்தாடப் புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்த ம"து மோதக் கொண்டிருப்பான். சட்டென்று நகர்ந்து அவளுக்கு டி.ழ வட்டான் மண பண்ணன், நான்கு வழிகளும் কতে வளுடிகாலம் ஒன்றை ஒன்று விழுங்கள் விடுவதுபோல் பார்த்தன. வட்ட குறை, தொட்ட குறை என்று சொல்வார்களே, அதுமாதா மணிவண்ணன் மனதால் அந்தப் பெண்ணன் முகம் புகைப் படம் போலப் பதத்து வட்டது. கோதையர்ன் உள்ளத்தல் ஒரு புயல், முகத்தில் முத்துக் களாக அரும்ப தன்த வரியர்வை வழிய, கடைக்கண் பார்வையை அவள் மது வசlவட்டுக் கூடத்துக்குள் கொலு வைத் கருத்த இடத்துக்குச் சென்று அமர்ர் தாள.
மனவண்ணன் கையால் படித்தாகுத்த டென்னஸ் சாக்கட்டைச் சுழற்றக் கொண்டே மறுபடியும் அவளேப் பார்வை பால் தாக்களுன் ஆனால், அவள் பார்க்க வல்லே. 'சந்து முன் வசாய ஒரு கடைச் கண் பார்வை போதும் இந்த ஜன்மம் முழுவதும் அவனே வசப்படுத்த" என்து டது.தர் பூண்டவள்போல், தலே குனர்ந்து தலத்தால் கோலம் போட்டுக் கொண் டிருந்தாள்.
"வந்துவட்டாயா கோதை வா' என்று கூப்பட்டுக் கொண்டே ாாஜம்மாள் பழத்தட்டுடன் கூடத்துக்கு வந்தாள். குனந்த தலே தமாமல் உட்கார்த்தருச் கும் கோதையையும் வாயற்படி அருகல் தற்கும் தன் மகனேயும் ஒரு கணம் பார்த்துவட்டு, ரதோ புரிந்தவள்போல் கலேயை ஆட்டிக் கொண்டாள்.
'மன இந்தக் குழந்தை தாண்ட பத் தாாகைகளுக்குக் கதை எழுதுகருள், பங்ணேப் போல." ான்குள் மகனாள் கருத்தை அறிந்துகொண்டே
"ஒஹோ! அப்படியா பாந்தெந்தப் பத் தாகைகளால் கதைகள் வெளியாக: இருக்கின்றன." என்று தாயைப் ஒரு கேள்வரியைப் போட்டு سرG نہ uri வைத்தான்். அவள் கதைகளைப் படித் தளிருந்ததாக அவதுக்கு லேசாக Po. ஞாபகம். -
"சொல்ஜேன் கோதை மான்கா இப்படி வெட்கப்படுகிருயே" -ராஜம்மாள் لا تم
تنخفتشف
Ά" o : לא
so Gy
டில் வெற்றலேகா அடுக்க வைத்துக் கொண்டே பேசஞள்.
"எனக்கு தோமாகதது மாய விட்டில் மாடு கறக்ச இடையன் வந்து வடுவான். சத்துரு (அவள் தம்பர்) பள்ளிக்கடத்த" விருத்து வகுவான், வெற்றலே சவல் கொடுங்கள்."
"இந்தக் காலத்துப் பெண்ணுகவே இல்லேயே ,ויפ எதற்கெடுத்தாலும் வெட் கப்படுகருயே இப்படி"
கழுத்தல் சந்தனத்தைப் பூசா, தெற் தனிக்குத் தன் கையாலேயே குங்குமமிட்டு வெற்றலேச் சவலேக் கோதையரிடம் கொடுத்தாள் ராஜம்மாள்.
வாசற்படி அருகில் தற்கும் மனவள் கனன் சத்து ஒதுங்கக் கொண்டான், கோதை வருவதற்காக தயங்க நாற்கும் பெண்ணேப் பார்த்து, "தமன்காசம் உங் களப் பார்த்ததில் மிகவும் மகழ்ச்ச' ாள்.தும் தெரிவித்தான்்.
கோதை, புன்னகை தவழும் முகத்தல் அரும்பும் சாப்புடன், வாயற்படியைத்
தாண்டித் தலே குனத்தவாறே தன் வட் க்ெகுப் போய்வட்டாள்.
மகனுக்கு அந்தப் பெண்னே அறிமுகம் செய்வத்தது தாய்க்குப் போதும், போதும் என்ருகவேட்டது. அன்று இாவு
ம ன வ ன் தன ன் தா.
சாப்பாடும்போது யோசனேயரில் ஆழ்ந்தகுந்தான்். சென்று எதையோ தனத்துக் கொண்ட பன் போல், "போயும் போயும், இந்தச் கண்டலேயா கோதைக்குக் கொடுக்காப் அம்மா அதை வைத்துக்கொண்டே அவள் ஒரு கதை எழுதவிடப் போசுருள் பார்!" என்முன் மணிவண்ணன்.
"கண்டலையும், கரைக்காயையும் வைத் துக்கொண்டு கதை எழுதல்ை, சொம்ப அழகாக இருக்கும் " இப்படியே பேசாமல் இருக்கருயே மன அந்த வன் கல் வட்டுக்காரர்கள் உன் ஜாதகத்தை வாங்கப் போளுர்கள். ஜாதகம் சரியாக இருக்கிறதாம். தனிச்சயம் செய்துவட்டால் தை பறந்ததும் கல்யாணம் நடிந்து வடும் கல்யாணம் என்ருலே காத வழக்கு ஒடுகறவனுயற்றே உள் இஷ்டம் இல்லாமல் நாள் என்ன சொல்
வது என்று பேசாமல் இருந்துவட் டேன்."
மணிவண்ணன் பதல் கூறுவதற்கு
ன்பு வாசல் கதவைத் தறந்துகொண்டு :: தம்ப் சத்துரு உள்ளே வர்
தான்.
"மாமா அக்காவுக்குப் பொழுது போக வால்லேயாம். படிக்க ஏதாவது புள்தகம் வாங்க வாச் சொன்னுள்" ான்று கேட்
LETIHTI
"புஸ்தகமா உள் அக்கா இங்கலன் படிப்பாணா இல்லே, தமிழ்ப் புஸ்தகம்
.
