யாது என்கற அன்பரின் ப?னப் பலே நான் இறுமாந்தருந்த காலம் ஒன்று இருந்தது. ஆனால், கடவுளின் எண்ணம் வேருக இருந்துவட்டது. அவள் நனே வாக ஒரு குழந்தைகூட இல்லா மல் சாள்வதன் த டீரென்று போய் வட்டாள். எல்லாவற்றையும் ததோன் தோல் பார்த்தாயே. ஒரு
ГІ — Т. ЧЫ — GNU T அழைதது 6lF ЛГн மருந்து கொடுக்க பேச, எதற்கும் சந்தர்ப்பம் எனக்கு அளிக்காமல் எண்ணெய் தேய்த்து, மஞ்சள் பூச1, பொட்டிட்ட மங்களகாத் துடன் ஒரு வெள்ளக்கவிழமை தடிரென்று போயே வட்டாள்.
அப்புறம் என்ன பகவத? இந்த மூன்ருண்டு காலமாக தான்் தன மரமாக துன்பம் என்னும் தயோல் கருக உலர்ந்து வருகறேன். உனக் கருந்த ஆறுதல்-ஒரே து?ன யான-உன் தந்தை அவர் உன்னை வட்டுப் போய்வட்டார். 'எனக்கு அண்ணன் இருக்கருனே' என் கருயா? அவனை உறவாக உள்ளன் புடன் இனமேல் என்ருவது உன் ல்ை ஏற்றுக்கொள்ள முடியுமா? பெற்றவர்களைப் பாராது. ஏனெ ன்று கேளாது கத்தார்த்துக் கொண்டுவட்ட அவ னைப்ப ற்ற1 த? ந?னக்கத்தான்் ந?னப்பாயா? அவன் அப்படி வலகப் போகக் காரணமாக இ ரு ந் த அதே செயலை உன்னைச் செய்யும்படி தான்் துரண்டவல்லை. ஆனால் அந் தச் செய2ல ஏற்கும் துணவு உன் பெற்ருேருக்கு இல்லை. உனக்கு இல்லை என்று நான் முடிவு கட்டி வடவல்லை. கலப்பு மனத்தல் பத்தொன்பதாம் நூற்ருண்டு மனிதர்களாகயே உன் பெற்ருேர் கள் நம்பர்க்கை வைக்கவல்லை. நாம் வாழுவது இருபதாம் நாற் முண்டல்லவா? ஆகவே, ந’யும்.
M6
அம்
தான்ும் வாழ்க்கைத் துணைவர் அ ெ ஆதி ஆகவாட்டால் தனமை
என்கற உணர்ச்சயலருந்து வடு பட்டு வாழலாம் என்கற நம் பர்க்கை எனக்கு இருக்கறது. தவ ருக இருந்தால் ஒரு குடும்ப நண் பனை மன்னத்து வாடு பகவதர்.
இப்படிக்கு
பாண்டுரங்கன்.
பகவத தன் எதரே பொதாக மாடடபபடடிருநத புகைப படவ கள் இரண்டை அண்ணுந்து பார்த்தாள். ஒன்றால் அப்பா. கட் டுக் குடும"யும் சந்தனப் பொட் டும். மேலே சட்டைகூடப் போடா மல் சா"கை அங்கவஸ்தாத்தைப் போர்த்தயபடி பஞ் சக ச் ச வேஷ்டியுடன் அமர்ந்தருந்தார். முகத்தால் அலாதயான கள. நான்கு வேதங்களையும், உபநட த ங்களை யும் ւյս ո«տո இதரிகா சங்
களையும் படித்துத் தேர்ந்து ஆராய்ந்த அறிவுக்களை கண்
களில் சுடர்வட்டது. அவர் பக்க லால் பகவத'யான் தாய் காமாட்ச? இரு ந்தாள் மஞ்சளல் குளத்தும் பழுத்தருந்த முகத்தல் சவப்புக்
குங்குமத்தன் ம*து தருந’று துலங்க வகாட்டில் பொட் டும். கழுத் து நாறைய நகைகளைச்
சுமந்துகொண்டு இ ழு த் து ப் போர்த்தய தலைப்புடனும் அந்த அம்மாள் பழைமையன் சன்ன மாக இருந்தாள். கணவனான் எண்னம் செயல் யாவற்றலும் அவருடைய ந1ழல்போல் பங்கு கொண்டவள். பகவதரியவின் தகப் பனுர் சாமநாத அய்யர் பத் தொன்பதாம் நூற்ருண்டின் இறுதயால் பறந்தவர். வேத சாஸ் தாங்களிலும், சம்பரதாயங்களி
அசைக்க முடியாத தம்
