மெத்து மெத்தென்று இலவம் பஞ்சைத் தடவுவது போல் இருக் கறதே. அது மட்டுமா? பளபள வென்று மன்னும் கருமணக் கண்கள். வெண்மையாகத் தொங் கும் காதுகள். கறுத்து வாந்த மூக்கு. குட்டையான வால். ஒரே வெள்ள்ை பஞ்சு மூட்டைப்போல் வால் எது முகம் எது என்று தொயாத தோற்றம். இவ்வளவும் அந்த தடித்த மாத்தான்டியலே எனக்குப் புலப்படுகளிறது.
பார்க்கறேன் அவளை. பார்த் துக்கொண்டே இருக்கறேன். பா? வுடன் அவள் என் அருகளில் வரு கருள். நண்ட நாக்கல்ை பாதங் களை, கைகளை நக்கரித் தடவு கருள். சோளி சோளி என் கண்கள் குளமாகன்றன. கண் னரை வழத்துச் சுண்டி எற?
கறேன். வானத்தை ஏறட்டு நோக்கல்ை அங்குப் பாதக் கோளம் தருமாலன் சக்கரம் போல் சுழல்வது தொக’றது.
'பயிறந்தவன் சாவதுறுதயெனரில், .ெ ச த் த வ ன் பறப்பதுறுத7 யெனல் என்கற கண்ணனரின் பேருரை நனேவல் எழுகiறது.
ாோல - எங்கள் நாய்-இறந்து வட்டது. ஆத்மா அழிவற்றது என்கருன் கண்ணன். அதைத் தாங்க நாற்கும் உடல்தான்் அழ! யும் தன்மையது. உண்மைதான்். இருந்தாலும், அந்த வெள்ளை உடலுக்குள்ளே இருந்த அந்த உயருக்குத்தான்் எங்களிடம் எத்தனை ஆசை, அன்பு எல்லாம்? சரித்தாரை மா தத்தலே ஒரு நாள். அன்று ஞாய7ற்றுக்களிழமை. வெயரில் வெளியே தலைகாட்ட முடியவில்லை. மாலை ஐ ந் து மண்க்கு மேலே குழந்தைகளு டன் நாங்கள் கடற்கரைக்குப் போவதாகத் தட்டமட்டிருந் தோம். குழந்தைகள் உற்சாகமாக
22
உடுத்தக் கொண்டு களம்ப ஆாம் பத்தார்கள். ஆ ைல் எங்கள் பெரிய மகன் ரவ மட்டும் புறப் படவரில்லை.
'ஏன் நல வாவல்லையா? என்று அவன் தகப்பனர் கேட்டார்.
'இல்லை அப்பா...' ‘ஏண்டா? அவன் சாத்து மழுப்பன்ை. அவருக்குப் புரிந்துவட்டது.
'தொயுமடா உன் தருட்டுத் தனம். நாலு நாடகளாக நாயக குட்டி ஒன்று வாங்க வாத் தட் டம் போடுகளிருய். அதெல்லாம் ஒன்றும் இங்கே வேண்டாம்.' உறுத'யும், கண்டிப்பும் ந1றைந்த குரலால் கூறவினர் அவர்.
"ஏன் வாங்க வந்தால் என்ன வாம்? தகப்பாைன் காதுகளில் வாழாமல், எனக்கு மட்டும் கேட்
கும்படியாக முணுமுணுத்தான்் அவன.
ஆமாம். சொல்லாவாட்டேன். நாய் க்ய்ே என்று ஆரம்பத் தாயோ நான் பொல்லாதவனுக?
த స్ప్లా i வாடுவேன்.'
'கடக்கறது. வடுங்கள். ஏதோ குழந்தைக் கேட்கருன்: என் சரிபார்சு இது.
'குழந்தையாவது? இதெல்லாம் வேண்டாத பந்தம்.'
வேண்டிய பந்தம் எது சுவாம? களே? என்று நான் சாத்த வாறு கேட்டேன்.
'ந', குழந்தைகள், இந்த வடு, உற்றம், சுற்றம் எல்லாம். நறுக் கென்று கூறவட்டுச் சட்டையை எடுத்து உதறiப் போட்டுக்கொண் டார்.
உண்மைதான்். ஒரு வருஷத் துக்கு முன்பு, அவரே ஒரு நாள் தாய்க்குட்டி ஒன்றை அலுவலகத் தலவிருந்து தரும்ப வரும்போது கொண்டு வந்தார்; அன்புடன் ச? ட் டி வளர்த்தார். தாடி
