so *_
< । ~"
༄། །གནས་ཁག་
கிப்பும், களேகளுமாய்ப் பாவ நற்கும் அந்த வாதாம் மாத்த னடியால்தான்் எங்கள் ாேவ' நம்மத யாகத் துயன்று கொண் டிருக்கருள் அதன் கீழே குழந் தைகள் கோலா ஆடுகருர்கள். என கனவா தம நணபாகளுடன அமர்ந்து வட்டமேஜை ஒன்றை மையத்தல் போட்டுக்கொண்டு சட்டாடுகளிருர். எண்னறந்த குருவகளும், பச்சைக் காளி களும் இராப் பொழுதைக் கழக் கும் குளிர் தருவாக ஓங்க1 வளர்ந்தாருக்கறது. அந்த மாம்.
மாத்தால் கணுவுக்குக் கணு காய்கள். சில பசுமையானவை. சசில சிவப்பானவை. அனாற் பபிள்ளைகள் வாதாம் பழத்தைக் கோதரிக் கோதக் கேைழ எறகளின் றன. அவற்றைப் பொறுக்கா வந்து குழந்தைகள் உடைத்து பருப்பெடுத்துச் சுவைத்து சாப் ஆசிடுகருர்கள்.
== چچہ یقہ
- ് , சரோஜாராமமூர்த்தி
அடுத்த வ ைட்டு லட்சுமப்
பாட்டி தான்ம் பகல் நேரத்தல் வந்து வடுவாள் மர நாமுலுக்கு. பழுத்த இலைகளைப் பொறுக்கள் வாற மடி ந1றையக் கட்டிக் கொண்டு இலை தைக்கப் போய் வடுவாள் அந்தக் கவிழவ1.
நான்? நான் மட்டும் அந்த மாத்தைப் பார்க் ம் .ே ப ா து எக்கப் பெருமூச்சு ஒன்று வடு கறேன். இதயம் புண்ணுக வலப் பது போல் இருக்கறது. ஒரு கணம் உலகமே வெறவிச்சோடி கடப்பதுபோலத் தோன்றுகiறது. மாத்தை ஆசையுடன் த டவு கறேன். ஆம்-மாத்தரின் அடிப் பாகம் காடுமுரடாகத் தான்ே இருக்கும்
ஆமாம், அப்படித்தான்் இருக் கும். இது தொயாதா உனக்கு? என்கறனர்களா?
நான் இலேசாகச் ச1ாக்கறேன். 'இல்லை.-இல்லை. பட்டுப் போல
21
