என்று பெயர். சோனுர் நதயும், வயல்
களும் ஒரு குளுமையாக இருக்கும். சான்ன வடுை ஒன்று பார்த்தாகவாட்
r
டது.
"சாதான்். எல்லா ஏற்பாடுகளையும் முடித்த பரிறகுதான்் வரிஷயம் என்
வாைக்கும் வந்ததா? மதுவையும் அழை த்து வருவேன். கூடாது என்று சொல் லக் கூடாது...'
'அவன் எதற்கு ராஜம் வ°ட்டை ஒட்டி சோனுர் நகர் ஒடுக1 ፆ... 37 துருதுருத்த பயல். இங்கே வட்டி லேயே வாஷமம் சகாக்கவில்லை. ஒரு வாாத்தால் வந்துவிடலாம்.'
ராஜம் முகக்கை
ஒரு தருப்புக் கருப் பாக்கொண்டு உள்ளே போய் வர் ட் டாள். அன்று பூராவும் முகத் தாலே ஒரு சார்ப்பு, வாய்ப்பேச்சு *
ఙTతాT பதே இல்லை. ராம துரைக்கு மனைவர்
யான் போக்களிலேயே அலுப்பு ஏற்பட்டது. *ச என்ன சுபாவம் இவளுக்கு: என்று அலுத்துக்கொண்டார் தமககுளளாக. o லை ாாஜத்தான்் களங்க மறற மனமும, ருக்காக இாங்கு ம் பெருங் குணமும் அவ குடைய அநத எண னகதை உடனடியாக மாற்றாவட்டது. தன் அறையால் கனயாக
o/f மர் ந்தாருந்த மனே
பற
வரியை நெருங்கள், ‘மாஜம் நாளைக்குப்
புறப்பட வேண்
Lтыгат? ஏ த | வ து வாயககு வே ண் டி யதாக சடை, முறுக் கென்று செய்யமாட்டாயோ மூஞ்ச1
யைப் பார்,
ஒரு புட்டி வ1ளக்கெண்
ணெயை வழயவட்டுக்கொண்டு...' என்று அவளைச் சண்டினர். பேசாமல் இருந்த மனைவரியரிடம் தாமாகவே,
'மதுப் பயலுக்குச் சட்டை, துணிமண1
f = H
LIT♔ பண்ணாவட்டாயோ?
களைப்
அவன் அம்மாவையும் ஒரு வார்த்தை கேட்டுவாடு என்றதும் ராஜம் உற்சாகத் துடன் மங்களாவைக் கூவ அழைக் தாள். கொல்லைப்புறத்தல் கோதுமை மாவு சலாத்துக்கொண்டிருந்த மஞ்சு கையை உதறிக்கொண்டே எழுந்து வத் தான்,
117
