கே. மஞ்சு, ஒடிப் போய்ச் சக்காரம் அழைத்து வா...'
மஞ்சுவரின் மனத்தவில் பல எண்ணங் கள் சுழல குடிசைக்கு ஓடி பாபரப் புடன் தாயை அழைத்து வந்தாள்.
"இதோ பார் மங்களா! நாளைக்கு நானும், பாபுஜ'யும் சேலூவுக்குப் போக1 ருேம். பாபுஜக்கு உடம்பு சாயால்லை. ஒரு கழவி த்துத் தரும்ப வாடு வோம். கூட மதுவை அழைத்துப் போகருேம், என்ன?
சேலு காசாமத்துக்கா மஞ்சு காய்க்குப் பதலாகக் வட்டு நான்ருள்.
மங்களா கேட்டிருந்தால் பொறுத்துக்கொண்டிருந்தாருப்பாளோ என்னவோ. அவளுக்குக் பொத்துக்கொண்டு வந்தது.
"ஆமாண்டி! சேலூ காாமத்துக்குக் தான்். நான் என்ன மனுஷயரில்லையா? உன் பள்ளையை இத்தனை வருஷங் களாகக் கவனமாகப் பார்த்துக்கொள்ள வால்லையா? அவன் என்னுடன்
புரக்கு வாவில்லையா? அதவிசயமாகத் I
'உன் அம்மா எங்
வாாம்
மானு?ே..."
莺雷
கேட்டு
ராஜம்
கோபம்
நாக
தான்் உன் பெண் கேட்களிறது போ...
மங்களா அாண்டு போய் நான்ருள். பறகு சமாளத்துக்கொண்டு, நஹ’. நஹ”...மா...ஜூ...சோ ைதத7 பொல் லாத ஆறு மா...ஜ”...அது ஒரே வெற1 படித்த ஆறு. எத்தனையோ குழந்தை க?ள வாழுங்கய ஆறு. மதுவும் முன்னைப் போல இல்லை. ஒசே வாஷமக்காாகை1 வட்டான்."
ராஜத்துக்கு அவள் வார்த்தைகள் சுருக்கென்று தைத்தன. வாயேன்,
'நயுைம்தான்் உன் பாள்ளையைக் காத்துக்கொண்டு. இல்லை, அதோ நாத் கருளே உன் பெண். அவளை அனுப்பு'
மஞ்சுவுக்குக்கான் அந்த 'பாய'யைப் படிப்பதால்லையே.
'தான்் ஒண்னும் அங்கே போக?ல...' என்றவாறு அவள் வெளியால் போப் வாட்டாள்.
பண்டுவுக்கு இரண்டு நாட்களாகக் காய்ச்சல். ஆகவே, மங்களாவும் வருவ தற்கு இல்லை. சாஜத்தான்் வார்த்தைக்கு பேசாமல் மெளனமாகவே அவளே ஏறாட்டுப் பார்த்துவட்டு மங் களா தலையைத் தாழ்த்தக்கொண்
118
கட்டிக்
மறுபேச்சு
டான். இத்தனை காலமாக இல்லாத ஒச் உணர்ச்ச? அவள் முகத்தாலும், வாழர்கள? லும் தேங்க இருந்ததை ராஜத்தைவரிட அவள் கணவர் அதாகமாகக் கவனாத் தாா.
அடுத்த தாள் அதிகாலையால் காாமத் துக்குப் புறப்பட்டார்கள். பன கொட் டிக்கொண்டிருந்தது. எதசே இருந்த பாதைகூடச் சாயாகத் தெரியவில்லை. இருந்தாலும் சக்கரம் களம்ப சக் காசமே போய்ச் சேர்ந்துவட லாம் என்கற எண்ணத்தல் புறப்பட்டு வட்டார்கள்.
i Ғнstнт ДГ
மது கம்பளிச் சட்டை, குல்லாப் போட்டிருந்தான்். அவனுக்காக வர்த வாதமான தான்்பண்டங்கள், பழங்கள்
நாசம்பரிய கூடையை எடுத்துக் காால் வைத்தாள் ராஜம்.
மங்களாவும், மஞ்சுவும் ஒருபுறமாக நன்ற7ருந்தார்கள்.
'மது அம்மாவுக்கு டா டா சொல்லு" என்ருள் ராஜம்,
'டா...டா...மா...டா.டா...மஞ்சு..." என்ருன் கச்சுக் குரலால் மது.
மங்களா ச1ாக்க முயன்ருள். கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டாள் முகத்தைத் தருப்பக்கொண்டு. கார் களம்புவதற்கு முன்பு பண்டு தள்ளாடிய வாறு வெளியே வந்து நான்ருன் கார் எப்பொழுதோ களம்பச் சென்றுவட் டது. ஆலை, மககளா தையே வெறாக்கப் பார்த்தவாறு தான்் றருத்தாள். யுகம் யுகமாக மதுவைப் பரிந்துவட்டாற்போல் ஏக்கம் ஒன்று அவள் மனத்தை இருள்போல் கவர்ந்து கொண்டது. மஞ்சு தன் தாயை உலுக்கள் அவள் சந்தனையைக் கலைத்தாள்.
'மா... மதுவை ந* அனுப்பாயருக்கக் கூடாது மா.போன வருஷம் ஜோக1 பாயாயான் மகன் சோாைலேதான்ே முழுகாப் போய்வட்டான்'
சட்டென்று தன் கைகளால் பொத்தரினுள்.
"அப்படிச் சொல்லாதே மஞ்சு. குழந்தை நல்லபடியாக வந்தால், நான் மகேஸ்வர் கோயிலுக்கு நெய் வ1ளக்குப் போடுகளிறேன். இந்த ஏழையரின் மகனே அவர்கள் ராஜா வட்டுப் போல வளர்க்கருச்கள். அதையும் நாம்
மஞ்சு
பனப் படலத்
மகளின் வாயைச்
பையனைப்
