புடைவைகள், கெட்டியான சவரிக்கைகள் இவைகளுடன் போய்வட்டுக் குஷயா கத்தான்் இருந்தாள்.
'உனக்குக் குளசவால்லை...' இது ராமதுரை.
'நன்முக இருக்கறது. கடல் மட்டத் தலவிருந்து ஏறக்குறைய எட்டாயாம் அடி உயரத்தால் இருக்கருேம். குள1.சா வது? பல்லேக் கட்டுகளிறது. இருந்தா லும், அதைப் பற்ற அதகமாக நனைத் தால்தான்் அதற்கு வேண்டிய செளகர்
பங்கள் அதரிகமாகத் தேவைப்படு கiன்றன. நீங்கள் இந்த சஜாய், கம்ப ன?யைப் போத்தாக் கொள்ளுங்கள்.
எனக்குக் காஷ்மர் சால்வை, பெட்ஷல்ட் போதும்' என்ருள் ராஜம்,
சேலூவரில் உதகைபோல் குளாாது. அந்தக் குளிருக்கும், இதற்கும் வேற் அறுமை உண்டு. முன்னது உடலை உறைய வைக்கும் பந்தயது உடலை ஊச1 போல் துளைக்கும்.
கதர் புடவை உறுதயாக இருந்ததால்
தலைப்பை இழுத்துப் போர்த்தரியபடி இருந்த சாஜத்தரிடம் கவிராமத்துப் பெண் எ மப் பால் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.
ராஜம் காப்ப போடுவதற்கு உள்ளே சென்ருள்.
சாறாது நேசத்தற்குள் மதுவும்,
ாாஜத்தரின் கணவரும் எழுந்துவட்டார் கள். எல்லோரும் காப்ப சாப்பாட்ட பரிறகு வெள1யே உலவுவதற்காகக் களம்பரினர்கள். ஆற்றங்களை ஒசமாக நடந்து சென்று காந்தாஜயோன் ஞாப கார்த்த மண்டபத்தால் வந்து அமர்ந் தார்கள். காலை நேரத்தன் குளிர் காற்
அம், ஆற்று தர்ை வேகமாகப் பாய்வ தால் ஏற்படும் இரைச்சலும், எங்க1 குந்தோ இசைந்து மாடு மேய்க்கும் பையனைக் கூப்படும் ஒரு தாயரின்
குரலும் அந்த இடத்தரின் மோன நலே யைச் சற்றே குலைத்தன.
சாமதுரை தம் கண்களை மூடியவாறு ஒய்வு பெற்றுக்கொண்டிருந்தார். வெகு வாக உழைத்து அலுத்துப்போன அவர் உடலுக்கும், மூளைக்கும் அந்தச் சூழ் கலே ஹரிதமாக இருந்தது. ராஜம் மண் டபத்தைச் சுற்ற வந்தாள். காையரில் உதவிர்ந்து கடந்த கொன்றை மலர்களை
124
கைந1றைய அள்ள அங்கு அாசடியல் வ*ற்றருத்த வரியைகப் பெருமானான் பாதமலர்களில் தாவரினுள். கணவான் அமைத1யை அவள் கலைக்க வரும்பாத தால் அவளும் ஒருபுறமாக அமர்ந்து எதரே ஒடும் ஆற்றைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
மதுவால் இப்படியெல்லாம் அமைத1 பெற முடியவரில்லை. எதரே பொங்க? ஒடும் ஆறு, காலை வச1 ஒடியாட மணல் ந1றைந்த இடம், கரையெங்கும் செழத்து நாற்கும் மாங்கள், அவைகள் சாந்தும் மலர்கள் த*ால் ந*ந்தயபடி ஒடுவது எல்லாமே அ வ னு ைட ய வருப்பத்துக்குரிய பொருள்களாகத் தவிகழ்ந்தன.
மது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆற்றை நோக்க முன்னேறவினன். சால்லென்ற ந3ால் முதலால் கைகளைவாட்டுத் துழா வரின்ை. பரிறகு கால்களைவாட்டு அளைத் தான்.
பெருக ஓடிவரும் நான் வேகத்தை அந்தச்சான்னஞ்ச1று கால்கள1ல்ை தாங்க முடியவரில்லை, மதுவரின் கால்கள் தடம் பு:ாண்டன. அவனே ஆற்று நீர் வேகமாக இழுத்துச் செல்ல ஆரம்பத் தது. எல்லாம் ஒரு வரினுடி காலம்தான்். மண்டபத்தால் சற்றே அயர்ந்தளிருந்த தடுக்குற்று இக்காட்ச1யைப் பார்த்து, ஐயோ! மதுா!' என்று அலற1 வட்டாள். பறகு யாவும் ஒரு நாடகக் காட்சபோல் இருந்தது. சாமதுரை வேகமாக ஆற்றல் குதத்ததும் மது வைக் கரைக்குத் துளக்க வந்து கடத் தயதும், வானுடியும் தாமதக்காது நாக புச1 ஆஸ்பத்தாயரில் குழந்தையைச் சேர்த்ததும் சாஜத்தால் வாழ்த்தை பூசா வும மறகக முடியாத சமபவங்கள.
சாக்கொன்றை
ராஜம
இதுவரையும் கதைபோல் சொல்ல7 வந்த ராஜம், கன்னங்களில் முத்துப் போல் உருண்ட தரைச் சுண்டி
யெறந்துவட்டுத் தன்னைத் தான்் தேற் நக்கொண்டாள்.
கொஞ்சம் மெளனமாகவே ரும் உட்கார்ந்தாருந்தோம். அப்புறம் குழந்தை' என்று நான் கேட்டேன். என் நனேவு பூராவும் மதுவரின்போல் இருந்தது. அவரவர் வகளிக்க வேண்டிய பொறுப்புகளே, இன்ைெருவர் சுமக்கும்
அனைவ
