வல்லவனுக்குப் புல்லும் ஆயுதம்:
JLST مل -اگ
IT-I =
டி -ே
噬
F.
لی-\
٦'ی. H
|ఫ్లః o --> C @撃
என் னய்யா! சுதந்திர அதுவும சுன்னத்திலே வெச் சுண்டு ...'
பின் ன என்ன?...சு த ந் தி ர தினம் ணு தான்் சா பாடு ஸ்பெஷ வசத் தய சர்பண் ணியிருக்கேன் .. இந்த ஜனங்க என்ன என்னு சுதத் திர தினத்தன் னி க்கு ஒருவேளை உணவு
தியாகம்து சாப்பாட் டுக்கே ஒத்தரும் வசன் கல . எவ்வளவு நஷ்ட ம் பாரும்!
|
தின மும் து கதி பரி
. ஒய், சரக்கு மாஸ்ட ச்! சாதத்தை யெ ன் லாம் நாகாக்கு பகான சபாத்' பண் ணி விடும்!"
=
தார். அவர் என்றுமே எதைப்பற்றியும் தன்னை அலட்டிக் கொள்வதில்லை. பெரிய பொறுப்புகளே நிறைவேற்றும் போதும் சா, ச1றய விஷயமாயாருந்தா லும் சரி ஒரே கதியில் செல்பவர். காலத் துடன் மனிதன் அறிந்தோ, அறியா மலோ செயல்களைச் செய்து கொண்டே போகாருன். அவன் விரும்பாலுைம், வாரும்பாவாட்டாலும் எதசே வருவதை அவன் ஏற்றுக்கொண்டுதான்் ஆக வேண்டும் என்பதுபோல் அவர் மனம் ஒரே நிலையில் பண்பட்டுவிட்டது.
ராஜம் பால்கனியில் சாய்வு நாற்காலி யில் சாய்ந்தவாறு அவன் எதியே கவித்
126
திருந்த இருளைப் பார்த்துக்கொண்டே
யிருந்தாள். அப்படியே அயர்ந்தும் து.ாங்கவிட்டாள்.
பொழுது நன்முக விடிந்துவிட்டது.
அதற்கடையாளமாகப் பக்கத்து ஜோதி பாயியின் வட்டிலிருந்து மாவாைக்கும் தாகை வொய்'யென்று சத்தமட்டது. ஜோதிபாயி மிகவும் சிக்கனமானவள்.
அவளுடைய மாமியார் வைத்துவிட்டுப்
போன திரிகையில் தான்் கோதுமை அசைப்பாள்.
ாாமதுசை இன்னும் எழுந்திருக்க
வில்லை. ராஜம் மாடியிலிருந்து கழே இறங்கி வந்தாள். சமையலறைப் பக்கம் ஒரு சிறு சத்தம் கேட்கவில்லை. தோட் டத்தில் இந்நோம் ஏற்றச்சாலை மிதித்து நர்ேபாய்ச்சும் பண்டுவைக் காைேம். கத்தரிச் செடிகளும், வெண்டெய்ச் செடி களும்கூடப் பண்டுவை எதிர்நோக்கிக் காத்திருந்தன. =
பாய்லரிலிருந்து புகை கிளம்ப ஒடு களரின் வழியாக வென்னர் அறைக்கு
- H - PT * மேல் பறந்து செல்லுமே. Iייםחםr::יחידה எங்கே போய்வாட்டாள் எல்லாமே போட்டது போட்டாற்போல் இருக்
கிறதே. மஞ்சு இந்நேரம் பூக்கொய்து வந்து தட்டுகளால் நிரப்ப? இருப்பாளே. பூவும், குடலையுமாக அந்தப் பெண் நன் ருக வளர்ந்து நன்ற தோற்றம் ஏதோ ஒரு சித்தாத்தை ராஜத்துக்கு நனே ஆட்டியது. சே! அதுதான் இப்பொ ழுது முக்காயம்'
"பண்'ே என்று குரல் கொடுத்தாள் ாாஜம.
ஒரே அமைதி.
'மங்களா...ஏய்! மங்களா.."
சாஜத்தின் சத்தத்தைக் கேட்டு மாத் தில் அமர்ந்திருந்த காகம் ஒன்று ஜூல் வென்று வெளியில் பறந்தது. அடுத்த வட்டில் கிரிகை சுழற்றுவதை ஜோகி பாயி நிறுத்தி கவனித்தாள். அங்கே கச மசவென்று ரகசரியம் பேசப்பட்டது. மறுபடியும் வொய்'யென்று திரிகை சாக மிசைத்தது.
ராஜம் பண்டுவின் வட்டை நோக்கி நடந்தாள். திறந்திருந்த வாயிற் கதவைத் தாண்டி உள்ளே துழைந்தாள்.
