36
சொன்னால் நம்பமாட்டீர்கள்
நானும் அவர்களைப் பார்த்துக் கொண்டே நம் நாட்டை வெள்ளைக்காரன் ஆள்கிறானே உங்களுக்கு வெட்கமில்லையா, ரோஷமில்லையா, மானமில்லையா என்று அடுக்கிக் கொண்டே போனேன். அந்தப் பக்கம் இந்தப்பக்கம் திரும்பிக்கூடப் பார்க்க வில்லை.
அந்த ஏழு பேரைப் பார்த்தே பேசிக் கொண்டிருந்தேன். கொஞ்சம் நான் அசந்தாலும் ஏழு பேரில் யாராவது எழுந்து போய்விடுவார்கள். ஆகவேதான் என் பார்வை அவர்கள் மேலே இருந்தது.
சொற்பொழிவின் மத்தியில் போலீஸ் ஏட்டய்யாவின் சிகப்புத் தொப்பி தூரத்தில் தெரிந்தது. ஏட்டையா வருவது தெரிந்ததும் கூட்டத்திலிருந்த ஏழுபேரில் நால்வர் உலக “ரெக்கார்டை” முறியடிக்கும் அளவிற்கு “லாங் ஜம்ப்” செய்து பக்கத்திலிருக்கும் வெற்றிலைப்பாக்குக் கடையில் குதித்து ஏதோ வெற்றிலை போட வந்தவர்கள்போல் பாவலா செய்து கொண்டு நின்றார்கள்.
பாக்கி மூவரும் ஓடவும் முடியாமல் உட்காரவும் முடியாமல் திரிசங்கு சொர்க்கம்போல் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அந்நாளில் காங்கிரஸ் கூட்டங்களுக்கு வரவே மக்கள் அப்படிப் பயந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
ஏட்டய்யா ஜம்மென்று மீசையை முறுக்கிவிட்டுக்கொண்டு என்முன்னால் வந்து நின்று மிக மரியாதையாக, டேய் நிறுத்துடா என்றார்.
“ஏன்?” என்றேன்.
“144” என்றார்
