36
வாலிபன்: (கலக்கத்துடன்) இதேதடா சங்கடம் என்னுடன் வரக்கூடாது!
மதி: போக்கிரியடா நீ! நீயும் இங்கே இருக்க மறுக்கிறாய்-நரனும் உன் வீட்டுக்கு வரக்கூடாது என்கிறாம்.
வாலி: என் நிலையறியாமல் பேசினால், நான் என்ன செய்ய முடியும்? (சற்று கண்டிப்பாக) நான் போய்த்தான் தீரவேண்டும்.
மதி: அதுதான் கூடாது—
[பழத்தட்டு பலகாரத் தட்டுகளை எதிரே மேஜை மீது வைத்து, ஓர் ஆசனத்தில் வாலிபனைத்தள்ளி, தானும் ஓர் ஆசனத்தில் உட்கார்ந்துக்கொண்டு...]
மதி: சாப்பிடு, உம், நெடுநேரமாகப் பேசிய களைப்பு உனக்கு! சாப்பிடு!
வாலி: பசியில்லையே! தொல்லையாகி விட்டதே!
[மதிவாணன் ஒரு பழத்தை எடுத்து வாலிபன் வாயிலே திணிக்க முயல்கிறான்...]
வாலி: சரி—சரி—நானே சாப்பிடுகிறேன்.
மதி: 'அடியாத மாடு படியாது' என்பார்களே அது சரியாகத்தான் இருக்கிறது, அதோ அந்த மாதுளை...
வாலி: போதும்.
மதி: பலாச்சுளை?
வாலி: மூன்று தின்றேனே!
மதி: அண்டப்புளுகன்—நான் அந்தத் தட்டிலே வைத்ததே மூன்று—அவை அப்படியே இருக்கே!
[வாலிபன் மேல்கொண்டு தகராறு செய்யாமல் சாப்பிட, அவன் சாப்பிடுவதைக் கண்டு களித்த படி—]
மதி: உனக்குத் திருமணம் ஆகிவிட்டதா?
வாலி: ஏற்பாடாகி விட்டது—விரைவிலே நடைபெறும்.
மதி: பெண் எந்தநாடு—உம்—பால் சாப்பிடு—எந்த ஊர்—அழகியா—பால் சாப்பிட்டுவிட்டுச் சொல்லு—
வாலி: விவரம் நாளையதினம் கூறுகிறேன். இதோ பார், நேரமாகி விட்டது.
