96 சொர்க்கவாசல் பூங்: ஐயனே! நாம் இசைவிருந்து தரவில்லையே! வேழ நாடு இப்போது இசையிலே மூழ்கிக் கிடக்கிறது... அறநெறி அறிய அவகாசம் இருப்பதில்லை மக்களுக்கு... [பாதையிலே போவோர் வருவோர் அவனைக் செய்கி கண்டு வணக்கம் செய்கிறார்கள். மதிவாணனும் புன்னகை புரிந்தவண்ணம் வணக்கம் றான் ...] கவி: கவலைப்படாதே பூங்கோதை! கவலைப்படாதே. மக்கள் நிச்சயமாக அறநெறி வந்து சேருவர்... [பாதையில் மூலை திரும்பும்போது, அலங்கோல மான நிலையில் கவிராயரும், அவர் மகளும் தள்ளாடிச் செல்கின்றனர். வேகமாக ஓடிவரும் வண்டியின் சப்தம் கேட்டு, மிரள்கிறார் கவி ராயர் பாதையில். மகள் அவர் கரத்தைப் பிடித்து நிறுத்துகிறாள். மதிவாணன் செல்வ தைக் காண்கிறார்கள். மதிவாணன் அவர்களை பார்க்கவில்லை.மாடி ஒன்றிலிருந்து வீசப்பட்ட பூச்செண்டை பிடிப்பதிலே ஈடுபட்டிருக்கிறான். புன்னகை செய்கிறாள். கவிராயர் மகள்.] பூங்: தெரிகிறதா ஐயனே! கவி: யார், மகளே! இளவரசன்போல. பூங்: இளவரசனல்ல-இசை அரசன் மதிவாணன். கவி: : அவனா? [வேகமாகச் சென்ற வண்டி கிளப்பிய தூசியில், திணறி இருமுகிறார் கிழவர். தடி ஊன்றி நடந்து செல்கிறார் - மகளிடம் ஒரு சிறு மூட்டை இருக் கிறது. அவளைப்பார்த்துப்பெருமூச்செறிந்தபடி... கவி: மேனி வாடி வதங்கி விட்டது. மகளே! பூங்: மனம் வளமாகிவிட்டது அப்பா. கவி: கறுத்துப்போய் விட்டிருக்கிறாய் கண்ணே!
