*" போயிட்டு வா, பெரிய மனுஷா ! போய் வா." ‘போய்வாரேன் மால்வா " என்று அவளைப் பார்க்கா மலேயே சொன்ன்ை வாளிலி, அவன் குரல் அடை ll---gi.
மால்வா கிதானமாக, தன் சட்டைக் கையால், தன் உதடுகளைத் துடைத்துக்கொண்டு தன் வெள்ளிய காங் களே வாளிலியின் தோள்மீது போட்டாள்; அவனது கன் னத்தையும் உதடுகளையும் மூன்று முறை முத்தபீட்.ாள்.
வாஸிலி மனம் குழம்பி, தெளிவற்று ஏதோ முதன்கி ஞன். யாகோவ் தன்னிடம் தோன்றும் கேலிச் சிரிச்ை மறைப்பதற்காக, தலையைத் தாழ்த்திக் கொண். செர்யோஸ்கா வானத்தை அண்ணுக்து பார்த்து, கெர்ட் டாவி விட்டான்.
- கடந்து பேசறதுன்ணு, ஒரே குடாயிருக்கு : “ என்ருன் அவன்.
- பரவாயில்லை...சரி, கான் வருகிறேன், யாகோல்."
- சரி, போய்வா."
அவர்கள் அனைவரும் என்ன செய்வதென்று யாமல் ஒருவருக்கொருவர் எதிராக நின்றுகொண் டி. தனர். 'போய் வருகிறேன்" என்ற துக்க மயமான சொல் அத்தனை சிறு பொழுதுக்குள் எத்தனையோ தடவை ஒலித்து விட்டது. அதனுல் யாகோவின் மனசில் தன் தங்தைன்ே மீது ஒரு பரிவுணர்ச்சி ஏற்பட்டது. அதை எப்படி ே யிடுவது என்று அவனுக்குத் தெரியவில்லை. கீல்வா மாதிரி அவரைக் கட்டித் தழுவுவதா ? செர்யோஸ்கரி மாதிரி அவரோடு கை குலுக்குவதா? தன் மகனின் மூகத் திலும், கின்ற நிலையிலும் தோன்றிய தவிப்பைக் கண்தி வாஸிலி கலக்கமடைந்தான்; மேலும், யாகோவின் னிலையில் நிற்பதற்கே ஒரு மாதிரியான வெட்க உணர்ச்சி தோன்றியது. திடலில் கடந்தி சம்பவத்தையும், சீல்ச்ெச தந்த முத்தங்களையும் கினைத்துப் பார்த்தபோது இந்த வெட்க உண்ர்ச்சி இன்னும் மேலோங்கியது."
Y
套f}岛
