பக்கம்:தரும தீபிகை 3.pdf/47

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

818 த ரு ம . பி. கை. தமக்கு தேர்வதை உணராமல் மதி கேடாாய் மனிதர் களித்து வாழ்வது அதி கேடாம் என இது உணர்த்துகின்றது. மகி சம்ை உடையவன் மேதை என மிளிர்கின்றன். அஃது இல்லாகவன் பேதை என இழின்ெருன் உலக கிலையிலும், கலை அறிவிலும் கல்வளவு மேதையாயிருக்காலும் ஆன்ம வுரிமையை இழந்து விடின் அவன் இழிக்க பேதையே ஆகின் முன். காட்சி, கருத்து என்னும் இருவகை கிலேயிலிருந்த அறிவு பெருகி வருகிறது. கண்ணல் காண்பதும், காசால் கேட்பதும், கருதியுணர்வதும் அறிவின் பருவங்களாய் மருவி கிம்கின்றன. மேலே வாக_: ேே, பூமி, இடையே பல வகையான சிவ கோடிகள் கானப் ன்ெறன. கண்ட இவற்ருேடு அமையாமல் அண்ட கோடிகளேயம் ஆகி மூலப் பொருளேயும் உண்டு என்று கருதி உறுதி செய்து கொள்கின் முன் யூக விவேகங்கள் மனித லுக்கு இவ்வாறு இனிது அமைக் கிருன்தும் உண்மை நோக்கி உய்தி காண்பதில் ஊனமுற். கிற்கின்றன். வந்த பிறவியையும் வாழ்நாள் வானையும் பாதம் எ கன்னியுணாமல் வைய மய்யவில் உழக்ை வருதலால் வெய்ய ...‘FTIrli II 1ங்கள் விளேக் து பெருகுகின்றன. உண்மை தெரிவது தன்மை கருகின்றது. காலம் கழிதோறும் காலன் கடுகிகம் மேல் ஒடி வேகமுடன் மேவுகின் முன். என்றது . மத வாழ்வின் கிலமையைக் கருதி னர்க்க உறுதி காண பக்கது. காலன் ன்னும் பெயர் காலத்தைக் கவ னித்து கிற்பன்ை என்ற எ அாைன் கேர்த்தது. குறிக்க காலக் தக்கு மேல் பாை யும் ஈண்டு ஒரு கணமும் அவன் வைத்திருக்க மாட்டான். காளின் கழிவை சமன் லாவாக் கருதுக என்றது உயிர்க்கு இனிய உ கிலேடை ைெ வில் உறுதல் கரு கி. காலம் கழித்த போக ஆயுள் குறைந்து வருகிறது; அவ்வளவு சாவு ஆய் முடிகின றது: ஆகவே அம் முடிவினே உணர்த்த உறுதி நலனேக் கடிகில் கைக்கொள்ளுவது கடமை ஆ.ப.து. நாள் கழிவகை இனிது என். எமாங் த ல்ேல ன் க, அதனே உனது உயிரின் அழிவாக கினேந்து உய்க என கிக்னவுடிக்கியது.

"https://ta.wikisource.org/w/index.php?title=பக்கம்:தரும_தீபிகை_3.pdf/47&oldid=1325801" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது