சமய வனத் தான் கா து பி தாபத்தால் கம்பரி
2.மயத் தினங்கலை மா னென்ன ச்-சமயத்தை
வன்போக்கா னாகி விமை க்து விடை பெற்றெழுந்தான் மான்பாக்க மாக மதிப். -
மனிதன் மகத்தாம் மனங் கமழ்ந்து மன்னப் g蠶」"盤鶯 போக ப் -இaதெனவே ஒன்றின் ஒன் முழம் ஆகிவிடிவம் கோt பவனாய் ச் சென்றனன்,கன் சிற்றண்ணி யில் .
அவின. ஒருவாய் தேன் ாைருயிரு முள்ள கென ஈருடம் மொன் றென:தழுவி யே முறவும் தே ரிடா மென்தும் , நினைப்பு !
காணாது கன் ( கனிவோ (, தன் தம்பி பன்டான் புகழாரம் போற் றும் புவியெனவே
கம்பிமுகத் காமரையில் கன்விரிவன் டாயி ப்பதிய
- வ ஆமக் கோ. மம் வர்ைத்தாமல் அம்பிகையின்
கோயில் பசிகள் குறையின்றிக் கடிற்றோ ?
தாயின. னென்றான், தய நீதி . சிந்தை பொருந்தத் திருத்த முறச் செயி கபணி
ேேலே : கவன் . கலையுணர்வு *ಿ: கருத்துணர்வு காங் கான் நிலையுன்ரி க்தி ம் நீங்காது மு - லை புணரி றேங் சித் தணிந்தா விசைத்து .
ஒட்டி யுடனிருந் தொன்றிப் பணிமுடித்த
கிே"திே: கா ரவ மாமி பி -பட்டிமகன்
டேக் கaம்சிங்க் கை மூட்டிற் று போது மென
வேடங் கலைத்தான் , விரைந்து :
மில்லா தான் ,
து பத்திடிவா லுற்ற வுறவினர் கம் உள்ம்ை
வெறுத்திடவே பற்று வியக் .
அன்றி யகிலத்தில் மாட்: லமெப் த மாநில்லாக் காட்சிகளைக் காடி கிறோ மன்றோ நாம் ? கன்யா க் கண் கயிது பேதுகிறோ மென்றால் , பிழை !
பொல்லார் பொலிய ப் பு:ாயும் புவியாட்சி நல்லோர் நலய நடப்பதினால் , எல்லாரும் ஒன்ரி யொருமிக் ைtலை புறவுறுத்தி வென்று கிருத்தல், விதி:
மன்னைெல அள்ளவன், ம் மைத்திேைன யாயிறுமென்
நன்ெை. விை வுள்ள காக்குறவன் , இன்ெைனைக்
கான்பதில் க் கொன்னால் கயவறைக் கண்டிக்கான் , வீன்பிலே கொள்ளும், வில்ங்கு :
