39 . ஊர்மன்றம்
----------------
'கோனான வெய்யோன் கொடியசினம் கொண்டதனால் வானம் ,வியர்த்து வடியுதெ 'ச்ை-சோனைமழைத் து முத வாச்சோமு துன்னினா ன:t மன்றம்,
இறுதல்ைக் கான அகத்து . --
என்று மொரு சிலர் மற் றேறுமா றின்றியிருந்: தொன்றியுரை யாருமிடம் t மன்றம்: -நன்றன்றிச்
சண்டை வழக்கு, சகலமும் சொல்வடிவம்
கொன் முழக்கும், குடில் 1
பள்ளி பயிலும் பருவத்துப் பிள்ளைகளின் உள்ள முவப்பிக்க வுள்ளவடம்-தெள்ளி நலன்பொலனை நாடி நவிலுமிடம், நல்லோர்
புலன் நலனைத் தேடும் புகல் 1
கோவி விளையாட்டுக் கச்சலொடு கோமாளிக்
கேலி விளையாட்டுக் கெக்கலிகள், கவிகளாய் வேலைக்கு வந்தபலா வேசாயம் வீடெனவே
மாலைக்கு மாறும், மறித்து !
கொதிப்புக் குரியசொல், கோல்மால்பொப் , குற்றம் பதிப்புக் குரியதெனப் ::::::"ಸಿಜಿ குரியவிர்க் ளோர வுரைக்கவுணரி ந் துள்ளிப்
புரியவைப் பார்கள், புகன்று.
உள்ளத்தி லுண்மை யொளிரா தொழுகுபவர் கொள்ளத்தான் பொய்ம்மை குலவு.தெனத் தெள்ளத் தெளிந்தோர் தெரிவிப்பt செந்த்மிழில், தேனைப் |ந்தோர் புரையப் பிரித்து .
நேருக்கு நேசமாய் நித்தமும் சத்தியத் தைச் 醬 பேசிச் செயலாற்றப் பாருக்குள்
வருக் கொருவ ருளத்தொளிசொல் லாயொலித்தால்
போருக் குயி போம், புலந்து .
சோமுவின் சொற்கள் சுகம்தருமென் முற்றோரிந்து பூமியில் கற்றோரி புகழ்ந்திடவே நேமயெனக் 轟 காதாரக் கேட்பர்ரி போய்க் கன்வாரக் கான்பார். மெய் சேதார மின்றிச் சிரித்து !
மன்னனைக் காண மறுநாள்தான் செல்லுவதைத் தன்னிய நண்பர்க்குத் தாதுரைத்தல் நன்னயமெம் றெண்ணினா னன்றி இதயத்தில் வேறெதுவும் கண்ணினா னன்று தி .
இன்பமென என்னும்நா ளெய்திடினும், ஏலாத துன்பமென என்றும்நாள் தோன்றிடினும அன்புமணம் ஆதவனைக் கண்ட அரவிந்த மாய் மலரும்
மாதவனைக் கண்டான், மகிழ்ந்து .
குளமுவக்கும் நீர்கொண்ட போசம், கழனி
களமுவக்கும் நெல்கண்ட போதும் உளமுவக்கக் கொண்டவர் போலுமது போலாதேல் கொண்டதனை யுண்டவர் போது முவப்பு !
பொன்னைப்-போற்றப் ?":3ಿ: தன்னைப்போல் ம்ற்றவரைத் தானெ -மின்னைப்போல்
அதோளம் நீக்குவேள் ராவார் மற் றானார்கான் விஞ்ஞான நோக்கில் விளக்கு !
