38 . புழுக்கம்
--------------------
எரிதற்ற மா என எருமையேற் சக்கும்
பழிபற்றப் பற்றி யளித்த விரியற்றோன் , ' என்றுநொந் துற்றா ரிகழ்ந்த சொல் லின் மும்மறி றொன்றிநொந் தற்ற தளம் !
- கடப் பறந்த குலக்கொடியிக் கோமாளிப்
பேடிப் பயறுக்குப் பெண்டாட்டி, ஒடிப்போய்க்
器、 பற்கள் கழன்றதிரு மாற றையா தன்னுமிளைத் துண்வதென் கை .
பச்சைப் பசுங்கிளியைப் பாங்காய்ப் பழம், கொட்டை மிச்சித்துத் தன்னும் இளமையிலே துச்சணி.ம் வினியை வைத்துக் கலங்கப் படித்தளித்தாள்
அல்ன.ெ "கன் றெள்ளிற் றயல் :
வாழும் குடிமகனை வாழ்த்தி வரவழைத்துக் கோழிக் க்ரியால் குடிபழக்கிப் -பாழுக்குக்
ாேசைக் கறந்தபன் காட்டுநா யாய்விரட்டும்
வேசைக்கொப் பான விலங்கு !
துள்ளி விளையாடிக் யபசும் புல்வாரிந்து
பள்ளச் சுவைநீர் பருகுமெழில்-புள்ளிமான்
கட்டத்தில் பாயும் திங்கள்ல், நகம்பல்ள்ே வேட்டத்தி வேங்கை யவன் !
கா மாந்த காரன், கடைகி:ே ம் கானாதான் சீமான்தள் வாயின் :::.ே: o சேமம் குறையும், சிறம்ை மிகப்பெருகிச் சாமம் பாப்பும், சகம் !
அலையெழுத் தெ ன்ன அறிவறியார் சொன்ன தலையெழுத் தென்ம்ைசொல் தாங்கிச் சிலையெழுத்தாய்
நேtகுலைந்து சீர்ந்தார் நெடுங்கணக்கி லின்றிவலும்
பேர்குலைந்து சேர்த்தான், பிறந்து !
விடியாக வெள்ளி விரும்பாது கல்கும்.
படிப்ாத பாவகைப் பற்ற முடியா தெ 'ன் றெ பியம்பனா வொன்தங்கை ஏற்கமெனப்
பங்ணினேன், நானே பணித்து !
முட்டாகும் செய்ய முடியாத குற்றத்தைக்
கட்டா மாய் ச்செய்து காட்டினேன் . - 'கெட்டாலும்
மேன் மக்கள் மேன் மக்க ளே யென்று மெல்லியலாள் : தான் மிக்க ளானாள். தனிந்து !
தரும மறிந்தாள், தலைதாழ்த்தி தாங்கி
வருமம் வளர்த்தாது வாழும்-கருமத்தில்
கன்னாகிச் சென்றாள். கன்வனொடும். கன்ருேகிப் புன்னாகி நின்றேன், புலன் !
ஒற்றைக் கொருகுழந்தை புண்டிா, புசிகேசிவும் மற்றை மறுநான்ே மாய்ந்த்து பன் . -இற்றைவரை
காயர்ப் பகங்கொடியாய்க் காலம் கழிக்கின்றாள்.
"தாயாகே .ெ னன்று தனிதுே .
"தந்தையே பண்ணை யெனத் தாயத்தா தாழ்த்திடவுே நொந்திர்க்கு மேலுமொரு நோயாய் நான்-சொந்தத்தில்
பiலயைப் பெற்றெழுத்தல் பேராநோ யாமெ'னவே
வள்ளவும் கற்றாள். வெறுதி !
