0. ബി. நந்தோம்பல் 399 விருத்துடன் அருங்_ பெருக்ககையாளர் இயல்பாய்ச் /ெnர் . திகழ்கிறது உபகா மாப் மாட்டி வாழ்கி, அக்க இனிய புனித வாழ்வு அக்காட்டின் வளர்- ான்கு காட் டி. வருகிறது. ால, யும் கானமும் காறு கறும் புகை விறார் வெள்ளி அடுப்பின் அம் பொம் கலll, மிறைய அரிய நெய்பயில் இன்னமுது உறையும் மாந்தர் விருந்தொடும் உண்பவே. (சீவகசிங்தாமணி) வெள்ளி அடுப்பிலே சங்கன விறகால் ஆக்கிய செப் பெப் அமுதைப் பொம் கலத்தில் நிறைக்க விருத்தினரோடு உண்பர் என ஏமாங்க காட்டு மார் சரி வாழ்க்க வங்க வாழ்க்கையைத் திருத்தக்கதேவர் இவ்வா. யமா எடுக்கக் காட்டி யிருக்கிருர், முந்துமுக் கனியின் மாற | | | யிங் முமுக்க நெய்யில் செந்தயிர்க் கd -ம்கண்ட வ._ செறிந்த சோற்றில் தங்தம் இல் இரும். காமும் விருங்கொடு மரிைேடும் அந்தணர் அமுத உண்w, அயிஸ்யம் அமல எங்கும் (இராமாயணம்) கோசலா தேசத் து மக்கள் ாளும் Er ண்டு வருகி/l) ||| னவு கிலையைக் கம்பர் இவ்வண்ணம் இன்ப நிலையமாக் கலக்கியிருக் கிரு.ர். விருந்தொடும் உண்பர் என்/மகளுல் அங்க மனிதருடைய புனித வாழ்வும் இனிய கீர்மையும் உபகார நிலைமையும் ஒருங்கே உணர வந்தன. மன்னுயிர்க்கு இதம் புரியக் கன்னுயிர் பொன்.ணு யிராகிறது. உண்ண உதவுவது விண்ணவர் ஆவதாம். உண்டி கொடுத்த உயிர்களை ஒம்பி வருகிறவன் உயர் கிலே до и Л அடைகிருன். யாதொரு துயரும் இன்றி யா ண் டு ம் இன்பமா வாழவேண்டும் என்றே யாவரும் விரும்புகின்றனர். அந்த விருப்பம் விருந்து புரிக்க வருவதால் சிறப்பா கிறைவேறு கின்றது. போனகம் தரின் மேலான வானகம் வருகிறது. இங்கே வேர்களுக்கு அன்னம் அளிக்க வருபவன் அங்கே தேவனுய் அரிய இனிய அமுக விருக்கை இன்பமா.அருந்துகிருன் செல்வத்தைப் பெற்ருர் சினம்கடிந்து செவ்வியாாய்ப் பல்கிளேயும் வாடாமல் பாத்துண்டு-கல்லவாம் தானம் மறவாத தன்மையாேல் அஃது என்பார் வானகத்து வைப்பதோர் வைப்பு. (அறநெறி. 76)
