29. க ள் ளா ைம 1367 வாவைக் கடுக்க ஒர் உபாயம் காடிச் செய்தார். நிதியறையி மருந்த ஒரு மணிமாலை களவு போயது. அக்க அரிய அணியைக் கொண்டர்களே கவர்ந்து போயுள்ளனர் என்று கழறிஞர். ான், வாசுதேவன், தாமோதரன், கண்ணன் என்னும் பாக வ.க. கலேவர்களே அக் களவைச் செய்தவர் என அவர் உள வோடு கூறிஞர். அவருடைய சொல்லைக் கேட்டு அரசன் உள்ளம்
- * * கிளுன்: கதாய அன்பர் தீய துன்பங்களைச் செய்யார்; பாருமையால் இப் பொல்லாங்கை அை ர் மேல் சொல்லுகின் 1' என்று உறுதி கூறி அரசனே கேமே சான்று காட்டினன். அமைச்சர் கானினர்; நிகழ்ந்தகை மொழிந்து மன்னனிடம் ரிப்பு வேண்டினர். மாலடியார் மகிழ்ந்து வாழ்க் கனர். என்னும் தீமையை அளவறிக்க மேலோர் யாஅம்
பார் என்பதை உலகம் இவர் மூலம் உணர்ந்து தெளிக்கது. மாலடியார் மாலாய் மறந்தும் பிறர் பொருளைக் கோலி விழைந்துகைக் கொள்ளார்காண் --ஞாலமெங்கும் உள்ளவன உளளி உயர்வார் உறுவரோ கள்ள வினையைக் கலந்து. திய களவு தினையளவும் சேராதே துய உளத்த ரிடையென்று--நேயமுடன் கூறி அரசன் குண நலமே கொண்டாடி ஆறி யிருந்தான் அமர்ந்து. வேங்கலுடைய விழுமிய நீர்மைகளை இவை விளக்கியுள்ளன. கள்ள ருடைய காவறிவு வேம்புலையாய்த் தள்ளரிய துன்பே தரும். களவு மருளான இருள். | 288, சார்ந்த கனகன் தனுசயிந்தன் புன்கரவால் கூர்ந்திழிந்தார் என்னே குமரேசா-ஆர்ந்த அளவறிந்தார் நெஞ்சத் தறம்போல நிற்கும் களவறிந்தார் நெஞ்சில் கரவு. (8) இ-ள் குமரேசா கனகன் கணு சயி க் கவர் உயர்க்க நி2லயில் இருக்
