முப்பதாவது அதிகாரம் வாய் ைம. அஃதாவது உண்மையின் கன்மை. களவு செய்யாதே _ான். முன்னம் உரைத்தார். பொய் பேசாதே என இதில் உணர்த்துகின்ருர். செயல் உரைகளின் உயர்கலன்கள் இயலுரி மைகளோடு அதிகார முறைமையால் கிாலே அறிய நின்றன. 291. உள்ளதே சொன்னுன் உயர்தருமன் பொய்யனென்று கொள்ள நின் (ான் என்னே (கமரேசா-உள்ளப இளநlன ரு @ Loவாய்மை யெனப்படுவ தியாதெனின் யாதொன்றும் திமை யிலாத சொலல். (1) இ-ள் குமரேசா உள்ளதையே உாைத்தும் தருமன் என் பொய் யன் என்.று எள்ள அற்ருன் எனின், வாய்மை எனப்படுவது யா. எனின் யாது ஒன்றும் தீமை இலாத சொலல் என்க. எங்க உயிருக்கும் யாதொரு தீமையும் கோாமல் யாண்டும் சீர்மையோடு நினைந்து பேசுவதே சீர்மையான வாய்மையாம். உண்மையான உண்மை ஒர்ந்து உனா வந்தது. உள்ளதை உள்ளதாகவும் இல்லதை இல்லதாகவும் சொல்லி வருவதே மெய் என்று துலங்கி கிம்பினும் அந்த உண் மை இன்மைகளால் பிறர்க்குத் தீங்கு நேருமாயின் அவ்வுரை யே காய் மாறிவிடும். எந்த வகையிலும் பிற உயிர்கள் துயர் உருமல் சிந்தனையோடு ஒழுகி வருபவனே தன் உயிர்க்கு இன் பக்கைச் செய்தவன் ஆகிருன். விழுமிய நிலையில் அவ்வாறு மொழிகளை வழங்கி வரின் அது தூய்மையான வாய்மை மொழி யாய் எவ்வழியும் மேன்மையோடு விளங்கி வரும். வாய் பேசும் வாய்ப்பினுலேயே மனித இனம் உயர்ந்து வங் அள்ளது. ஆடு மாடு முதலிய பிராணிகள் பேசா. பேச்சுவழக்கு அழிக்கமையால் இழிந்த விலங்குகளாய் அவை கழிந்து நின்றன. பேசும் கி மத்தால் மனிதன் பெரு மேன்மை அடைந்திருக்கி முன். அரிய மாட்சியைத் தனக்கு உரிமையுடன் அருளி வருகிற பேச்சைப் புனிதமாய்ப் போற்றி வரும் அளவே மனிதன் இனியகுய் உயர்ந்து யாண்டும் நன்கு சிறந்து வருகிருன்.
