30. வா ய் ைம 1391 _ எனது என்னும் செருக்கின்றி எல்லாம் இறைவன் செய _அவன் எங்கும் நிறைந்திருக்கிருன் என்று உணர்ந்து உண் _ான சக்கிய நிலையைத் தெளிந்து உய்தி பெறுக எனக் _ கெஞ்சை நோக்கிச் சாந்தலிங்க சுவாமிகள் இங்கனம் _,கிருக்கிரு.ர். பொய்யாமையின் மெய்யான புனித நிலை
- - so == * = H -- = _வக் காட்சியாய் இதில் கன்கு கழைத்து வந்துள்ளது.
- a i. H. r = -- .ாய்மையான வாய்மை யாது? எல்வுயிர்க்கும் யாதொரு _ா கோமல் எவ்வழியும் நீர்மையாய்ப் பேசுவதே. காய கன்மை விளையும் வழியில் மொழியும் பொய்யும் ாய்ப் பொலியும். இதனை மாகர் இருவர் ஒதியுணர்த்தினர். சரிதம் கம.கி மக னவதி என்னும் மங்கையர் இருவர் உருவ அழ _ய கலேய,விவிஅம் சிறக்கவர். அங்க தேசத்து வேங்களுை _ாேமபகன் அரசவையில் ஆடல் பாடல்களைச் செய்து வங்க _கன் காட்டில் மழையின்மையால் கலக் கோட்டு முனிவ _க் கொண்டு வர வேண்டும் என்று அம் மன்னன் கருதினன். அம் முனிவர் தனியே ஒரு வனக்கில் ஒதுங்கி அருக்கவம் புரிக் கருக்கார் ஆகலால் அவரைக் கொண்டு வருவது யார்? என்று அான் மறுகி கின்றன். அங் நிலையில் காம்போய் அழைத்து வருவகாக இவர் உறுதி கூறினர். வேங்கன் உவந்து வரிசைகள் பல கந்து கேரில் எற்றிச் சீரோடு இவரை அனுப்பினுன். மாங் - 1 விலங்குகள் என்று இகழ்ந்து மாகவக்கில் உறைங்துள்ள அவரிடம் இவர் சாதுரிய சாகசமாய் அணுகினர்; காமும் அரிய ாகவர் போல் கடித்துப் பெரிய சுத்துவ கிலைகளை வித்தகமாப் பேசினர்; வியமாய் ஒழுகி நின்றனர். முடிவில் அவரை வசப் படும்.கி கடக்கி இாசகானிக்கே அழைகது வந்தனர். எவாை _ம் மகியாக அரிய முனிவரை இவர் எளிதே விளகாய்க்கொண்டு வங்க.த அதிசய விசித்திரமாய் விளங்கி நின் A . அருந்தவன் தந்தையை அற்றம் நோக்கியே கருந்தடம் கண்ணியர் கலேவ லாளனிற் பொருந்தினர் பொருந்துபு விலங்கெ ணுப்புரிந்து இருந்தவர் இவரென இனைய செய்தனன். (1)
