பக்கம்:திருக்குறட் குமரசே வெண்பா, அறத்துப்பால் 4.pdf/208

விக்கிமூலம் இலிருந்து
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை

30. வா ய் ைம 1407 _சம் கேற்றினர். உற்றது சொன்னல் அற்றது பொருந்தும் _ பழமொழி. உங்கள் வாழ்க்கைக் குறிக்கோள்களான _ாங்க சிந்தனைகளை யாதும் மறையாமல் உரைக் கால் கொண்ட கனி மீண்டு போய் ஆண்டு எய்திப் பழமை வளமையாய் கிற்கும் என்று குறித்தார். ஐவரும் முறை பிளுர்; கனியும நிரையே மேல் எழுந்தது. இறுதியில் லி கன் உள்ளத்தைத் தி, ந்து உண்மையை உாைத் _ா பரிய கிலேயில் விரைவாய் அது மருவி நின்றது. பாஞ்சாலி மொழிந்தது. |ம்புலன் களும்போல் ஐவரும் பதிகள் ஆகவும் இன்னம் வேறு ஒருவன் எம்பெருங் கொழுநன் ஆவதற்கு உருகும் இறைவனே! எனதுபேர் இதயம் அம்புவி தனில்பெண் பிறந்தவர் எவர்க்கும் ஆடவர் இலாமையின் அல்லால் யம்புதற்கு உளதோ என்றனள் வசிட்டன் நல்லற மனைவியே அனையாள். (21) பழம் பொருந்தியது. அறுவரும் இவ்வாறு உண்மையே உரைத்தார் ஆதலால் நிரை நிரைப் படியே மறுவணி துளப மார்பனும் கேட்டான் மாமுனிக்கு ஒதனம் ஆன நிறைசவை அமுத நெல்லியின் கனியும் நின்றகொம்பு அணேந்ததால் என்றும் பெறுமுறை பெறுமே உள்ளவாறு உரைத்தால் பெரியவர் பேசும் வாசகமே. (22) (பாரதம் பழம் பொருந்து) நிகழ்ந்துள்ள நிலைகளை இவை வரைந்து காட்டியுள்ளன. விகளில் நண்மையாய் மருவி யிருக்கும் உண்மைப் பொருள் _ா ஊன்றி உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். உளம் பொருங்கிய வாய்மையும் பழம்பொருக்கிய தாய்மையும் அதிசய புதுமைக மாய விளங்கியுள்ளன. மனக்கொடு வாய்மை மொழியின் அது _கொடு கானம் செய்வாரினும் கலைமையான நிலைமையை அருளும் என்பதை உலகம் அறிய இவள் உணர்க்கி கின்ருள்.