34. கி 2ல யா ைம 163 I உயிர்போல்வாய் ! உனக்கிதுவென் உற்றதென மத்தெறிதண் தயிர் போலக் கலங்கியறி வழிந்து மனம் சாம்பினன். (2) (திருவிளையாடல் 25) பரிகாபமாய் இவ்வாறு ம.ம.கி அலமந்து புலம் பியுள்ளான். இக்க அழகிய உடலில் இருந்து பழகிய அவ்வுயிர் எவ்வாறு பிரிங் து போயகோ ! என்று யாவரும் பே.து ம். கொங்தனர். மனித வாழ்வு நிலையம், த குடம்பை கனித்து ஒழியப் புள் பறந்து போகல் போல் உடம்பை விட்டு உயிர் பிரிந்து போம் என்பதை இவள் பால் அன்று கின்றவர் கேமே உணர்ந்து தெளிங்தனர். உடலுயிர் நீங்கி உறுபின மாகி அடலேயாம் என்ப தறி. உடம்பை விட்டு உயிர் போகுமுன் உயர் கலம் கானுக.
9ே அன்றிறந்த சத்திய வான் அவ்விருத்தை ஏன் பிறந்து குன்ரு தெழுந்தார் குமரே சா-நன் ரு உறங்கு வதுபோலும் சாக்கா டுறங்கி விழிப்பது போலும் பிறப்பு. (9) கும பேசா இறந்த சத்தியவானும் விருத்தையும் என் மீண்டு பிாங் எழுங்கார் எனின், சாக்காடு உறங்குவது போஅலும் பிறப்பு உறங்கி விழிப்பது போலும் என்க. இாப்பு கண்ணே முடி உற ங்குவகை ஒக்க காம்; பிறப்பு கண்ணே க .* ாம். را) ها سماد الث. لاله n آرایه .ே ால்வதாம்.
- i. o --- H உயிர் பன ய வரும %ெல וויווה-ני-יי வா.க.து.
சாக்காடு = இறப்பு. கோவு நோக்காடு என் மல் போல் சாவு சாக்காடு என கேர்க்கது. செயலிழ b.து சாம்பி விழ்வது சாத லாம். பிறப்பு என்ற கற்கு ஏற்ப இறப்பு என்னுமல் சாக்காடு என்ற து அதன் அவல நிலைகளை கோக்கி அறிந்து ஆக்கமுற. சுடுகாடு இடுகாடுகளோடு சாக்காடு தொடர்பு மிகவுடையது. சாக்காடு என்பது அருவுருத் தன்மை * யாக்கை வீழ்கதிர் என மறைந் திடுதல். (மணிமேகலை 30,
