11 - 22. மணிவாசகர் பேறு...கருணயை வியத்தல் உஎடு அன்பினல் அடியேன் ஆவியோடாக்கை ஆனந்த மாய்க் கசிங்,துருக, என்பரம் அல்லா இன்னருள் தங்தாய் யானிதற் கிலனெர் கைம்மாறு 22-2 ஆவியோடாக்கை புரைபுரை கனியப் புகுந்து கின்றுருக்கிப் பொய்யிருள் கடிந்த மெய்ச் சுடரே 22–3 இம்மை தரும் பயன் இத்தனையும் ஈங்கொழிக்கும் அம்மை குலாத்தில் லே ஆண்டானேக் கொண்டன்றே 40-10 இமையோர் கூட்டம் எய்துமா றறியாத எங்தாய் உன்றன் வண்ணங்தானது காட்டி, வடிவு காட்டி, மலர்க் கழல்கள் அவை காட்டி, வழியற்றேசீனத், திண்ணம் கான் பிறவாமற் காத்தாட் கொண்டாய், எம்பெருமான் ఎfథ?శāāāāāవా. 5.25 இங்கிரத் துருக என்மனத் துள்ளே எழுகின்ற சோதி 22-6 இருங்கென்னே ஆண்டான் இணையடியே சிந்தித் திருந்திரங்து கொள் நெஞ்சே எல்லாங் தருங்காண் 47–10 இன்பம் பெருக்கி இருளகற்றி எஞ்ஞான்றுங், துன்பங் தொடர் வறுத்துச் சோதியாய்-அன்பமைத்துச், சார் பெருங் துறையான் என்னுடைய சிங்தையே மளராகக் கொண்டான் உவந்து 47-11 இன்பே அருளி எனயுருக்கி உயிருண்கின்ற எம்மானே 44-3 உரை மாண்ட உள்ளொளி உத்தமன் வங்துளம் புகலும், கரைமாண்ட காமப் பெருங் கடலேக் கடத்தலுமே, இாைமாண்ட இந்திரியப் பறவை இரிங்தோடத் .துரைமாண்ட வாபாடித் தோளுேக்கம் ஆடாமோ 15-14 _i nடியேன் மிகத் தேறி கின்றேன் எனக்கு உள்ளவனே 6-28 _i Aன சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுங்தருளுவ திணியே 37 _ழி முகம் சிங்தாத கன்மணி வங்தென் பிற வித், தாழைப் பறிக்கவா தோளுேக்கம் ஆடாமோ 15–13 _யே ஈசா உடலிடங் கொண்டாய் யான் இதற்கிலன் முரி கைம்மாறே 22-10 _ார் கருங்காண் பெருந்துறையின் மேய பெருங்கருணை பாளன், மருங்துருவாய் என்மனத்தே வந்து 47-10 _தும் என துயிரும் புகுங் தொழியா வண்ணம் _றங்தான் 34-6 _ளிலே அமுதுாறித் தித்தித்தென் பிழைக்கிரங்கும் - _னெ o 24-7 _டி முமுகாண்டு வ்ாழ்வற வாழ்வித்த மருந்தே 87-1
